Βλέπουμε το Γιουσουρούμ αρχές της δεκαετίας του ΄50....
Σιδερένια κρεβάτια μονά και διπλά με σουμιέ....το μεταλλικό πλέγμα που αποτελείται από ευλύγιστα ελάσματα....
Κάπως έτσι άνοιγαν τα νέα νοικοκυριά εκείνα τα χρόνια στις γειτονιές της Αθήνας με τις αυλές
και τις κάμαρες.
Στο Μοναστηράκι όλα καινουργή-μεταχειρισμένα όπως έλεγαν αυτοί που τα πουλούσαν....
Τα περνούσαν ένα χέρι μπογιά τα σιδερένια και λούστρο με γομαλάκα τις μονόφυλλες και τρίφυλλες ντουλάπες.
Οι μικρές είχαν απ΄έξω τον καθρέφτη και οι μεγαλύτερες από μέσα.
Να μην γελιόμαστε ...η κάμαρα που νοίκιαζε το νέο ζευγάρι δεν χωρούσε πολλά πράγματα
αλλά και το πορτοφόλι τους δεν άντεχε για καινούργια.
Ένα στρώμα θα το αγόραζε όμως καινούργιο και θα το κρατούσε πολλά χρόνια.
Ο παπλωματαααάς που περνούσε από την γειτονιά με το ειδικό μηχάνημα που έμοιαζε
με άρπα θα έγνεθε το μαλλί για να το κάνει και πάλι φουσκωτό.
Το Γιουσουρούμ ήταν η λύση για τον κοσμάκη....θα εύρισκε και καρέκλες καινούργιες
από παλιές δηλαδή με αλλαγμένη ψάθα και φρέκο λούστρο.
Και σπαστό τραπέζι για να χωράει και εταζέρα για τον τοίχο να μπούν οι φωτογραφίες
και ψυγείο πάγου επισκευασμένο σαν καινούργιο και την μηχανή
ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑΙ παραπέρα και θα τα φόρτωνε μαζί με τις ευχές για καλή ζωή.
πίσω στα παλιά