Πλησιάζει η ημέρα που το Συμβούλιο της Επικρατείας θα ανακοινώσει την ετυμηγορία του επί της αίτησης αναστολής της απόφασης του Δήμου Αθηναίων που ενέκρινε το πρόγραμμα του πολιτιστικού οργανισμού «Ανακαλύπτοντας τον Εθνικό Κήπο».
Την προσφυγή είχε καταθέσει η Εταιρεία Φίλων του Κήπου και μεμονωμένοι πολίτες που διαφωνούν τόσο με τις οκτώ σημειακές παρεμβάσεις στον παλαιότερο κήπο της Αθήνας όσο και με τη διοργάνωση μπιενάλε σύγχρονης τέχνης εντός του χώρου πρασίνου κάθε δεύτερο καλοκαίρι, με τη συνεργασία σημαντικής γκαλερί του Λονδίνου.
Και οι δύο προτάσεις προέρχονται από τον πολιτιστικό οργανισμό ΝΕΟΝ του γνωστού επιχειρηματία και συλλέκτη Δημήτρη Δασκαλόπουλου, ο οποίος φαίνεται ότι διεκδικεί ισχυρή παρουσία στην καλλιτεχνική ζωή της Αθήνας. Σε αυτό το πλαίσιο ανακοινώθηκε πριν από λίγες εβδομάδες η συνεργασία του ΝΕΟΝ με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Ομως η αντιπαράθεση με σημείο αναφοράς τις κυοφορούμενες αλλαγές στον Εθνικό Κήπο έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις η διατύπωση των απόψεων λαμβάνει έναν έντονα επιθετικό χαρακτήρα με αποτέλεσμα να έχει επικρατήσει μια εντελώς αχρείαστη πόλωση.
Κι όμως, μια ψύχραιμη αποτίμηση της κατάστασης ευνοεί τον διάλογο και τη συνεννόηση προς όφελος του Κήπου και ευρύτερα της πόλης. Πρώτον, άπαντες συμφωνούν ότι ο Εθνικός Κήπος βρίσκεται σε κατάσταση που δεν αρμόζει στον πιο ιστορικό δημόσιο χώρο πρασίνου της Αθήνας. Δεύτερον, έχουμε την εκπεφρασμένη πρόθεση ενός ιδιώτη με σημαντική οικονομική επιφάνεια να προσφέρει υλικά για την αναζωογόνηση του Κήπου. Τρίτον, ο ιδιώτης αυτός εξασφαλίζει τη συνεργασία ενός εκ των κορυφαίων αρχιτεκτόνων τοπίου στον κόσμο, του Louis Benech. Κι ενώ τα τρία αυτά αντικειμενικά δεδομένα θα μπορούσαν να είναι η βάση για την εξεύρεση λύσεων σε μια σειρά προβλημάτων του Κήπου, έχουν οδηγήσει τα αντιμαχόμενα «στρατόπεδα» στα δικαστήρια και, τελικά, στα άκρα.
Ανεξαρτήτως της έκβασης της υπόθεσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας, είναι σίγουρο ότι υπάρχει έδαφος για να συζητήσουν οι δύο πλευρές και να αναζητηθούν κοινά αποδεκτά λύσεις που θα ωφελήσουν τον Κήπο και την Αθήνα. Διαφορετικά, ενθαρρύνουμε θεωρίες συνωμοσίας για «παιχνίδια εξουσίας» επί του ημιθανούς Εθνικού Κήπου.
Την προσφυγή είχε καταθέσει η Εταιρεία Φίλων του Κήπου και μεμονωμένοι πολίτες που διαφωνούν τόσο με τις οκτώ σημειακές παρεμβάσεις στον παλαιότερο κήπο της Αθήνας όσο και με τη διοργάνωση μπιενάλε σύγχρονης τέχνης εντός του χώρου πρασίνου κάθε δεύτερο καλοκαίρι, με τη συνεργασία σημαντικής γκαλερί του Λονδίνου.
Και οι δύο προτάσεις προέρχονται από τον πολιτιστικό οργανισμό ΝΕΟΝ του γνωστού επιχειρηματία και συλλέκτη Δημήτρη Δασκαλόπουλου, ο οποίος φαίνεται ότι διεκδικεί ισχυρή παρουσία στην καλλιτεχνική ζωή της Αθήνας. Σε αυτό το πλαίσιο ανακοινώθηκε πριν από λίγες εβδομάδες η συνεργασία του ΝΕΟΝ με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Ομως η αντιπαράθεση με σημείο αναφοράς τις κυοφορούμενες αλλαγές στον Εθνικό Κήπο έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις η διατύπωση των απόψεων λαμβάνει έναν έντονα επιθετικό χαρακτήρα με αποτέλεσμα να έχει επικρατήσει μια εντελώς αχρείαστη πόλωση.
Κι όμως, μια ψύχραιμη αποτίμηση της κατάστασης ευνοεί τον διάλογο και τη συνεννόηση προς όφελος του Κήπου και ευρύτερα της πόλης. Πρώτον, άπαντες συμφωνούν ότι ο Εθνικός Κήπος βρίσκεται σε κατάσταση που δεν αρμόζει στον πιο ιστορικό δημόσιο χώρο πρασίνου της Αθήνας. Δεύτερον, έχουμε την εκπεφρασμένη πρόθεση ενός ιδιώτη με σημαντική οικονομική επιφάνεια να προσφέρει υλικά για την αναζωογόνηση του Κήπου. Τρίτον, ο ιδιώτης αυτός εξασφαλίζει τη συνεργασία ενός εκ των κορυφαίων αρχιτεκτόνων τοπίου στον κόσμο, του Louis Benech. Κι ενώ τα τρία αυτά αντικειμενικά δεδομένα θα μπορούσαν να είναι η βάση για την εξεύρεση λύσεων σε μια σειρά προβλημάτων του Κήπου, έχουν οδηγήσει τα αντιμαχόμενα «στρατόπεδα» στα δικαστήρια και, τελικά, στα άκρα.
Ανεξαρτήτως της έκβασης της υπόθεσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας, είναι σίγουρο ότι υπάρχει έδαφος για να συζητήσουν οι δύο πλευρές και να αναζητηθούν κοινά αποδεκτά λύσεις που θα ωφελήσουν τον Κήπο και την Αθήνα. Διαφορετικά, ενθαρρύνουμε θεωρίες συνωμοσίας για «παιχνίδια εξουσίας» επί του ημιθανούς Εθνικού Κήπου.