Οι πιο παλιοί θα τα θυμάστε σίγουρα. Τα παλιά κάδρα με το ξύλινο πλαίσιο και τις ειδυλλιακές χάρτινες αναπαραστάσεις. Δεν έλειπαν ως διακοσμητικό στοιχείο και από το πιο φτωχικό ακόμη σπιτικό, ιδιαίτερα στα χωριά, στη δεκαετία του 1960. Φτηνιάρικα ήταν και τα διακινούσαν κύρια οι με κάθε μέσο μετακινούμενοι έμποροι της εποχής, οι μεταπράτες. Ή τα άλλα που βλέπαμε στα μπακάλικα των χωριών μας. Το πιο συνηθισμένο εκείνο με τον «πωλών επί πιστώσει» και δίπλα σε αντιπαράθεση ο «πωλών τοις μετρητοίς», καθώς και το άλλο με την παρέα που παίζει χαρτιά και κάποιος χαρτοκλέβει. Άνθρωπος του καφενείου από μικρός, είναι χαραγμένα ακόμη στη μνήμη μου, ιδιαίτερα το δεύτερο κάδρο, όπου ένας από την κουμαρτζίδικη παρέα που αναπαριστάται έχει σηκώσει και ένα μπουκάλι την ώρα του καυγά.

Κάποια απ” αυτά τα είδα πρόσφατα σε ένα παραδοσιακό καφενείο-μπακάλικο στον Πόρο Λευκάδας. Έχει διατηρήσει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά των μαγαζιών της εποχής: ξύλινα τραπέζια, πάγκοι με το συρτάρι στη μέση, παγκάδες για κάθισμα, τα ξύλινα ράφια στον τοίχο για τα ψώνια, παλιά ζυγαριά (πλάστιγγα), παλιό ταβάνι από χάρμποτ, παλιές διαφημίσεις τσιγάρων… και κάποια διασωθέντα κάδρα, κρεμασμένα στους τοίχους, που μας γυρίζουν σε άλλες εποχές. Και οι λιγοστοί θαμώνες του μαγαζιού ακόμη παλιακοί είναι και αυτοί. Δεν συγκράτησα δυστυχώς το όνομα του μαγαζιού, αλλά αν βρεθείτε προς αυτήν την μεριά θα το βρείτε σίγουρα μπροστά σας, στην δεξιά πλευρά του δρόμου.

Εκείνο πάντως που κρέμονταν κάποτε στο πατρικό μου σπίτι με την αναπαράσταση της Μαρίας Πενταγιώτισσας δεν το είδα.