Αλήθεια τι φαγητά έφιαχναν οι νοικοκυρές εκείνα τα χρόνια;
Πιασιάρικα για να γεμίζουν το στομάχι αλλά και οικονομικά.....
Τα μακαρόνια ΜΙΣΚΟ είχαν και μεγάλες οικονομικές συσκευασίες οπότε τις προτιμούσαν.
Στοκ υπήρχε πάντα...
Βραστά...με ντομάτα σάλτσα....και συνήθως ορφανά (χωρίς κρέας) με μπόλικο
αλμυρό κεφαλοτύρι.
Όσπρια και ειδικά φακές που είχαν σίδερο...όπως έλεγαν και έκαναν
καλό στο αίμα.
Το κρέας άπαξ της εβδομάδος και ενδιάμεσα ο κατεψυγμένος κυμάς σε αρκετές
βερσιόν...με τα μακαρόνια....γιουβαρλάκια σαν γατοκέφαλα με μπόλικο ρύζι
στην σάλτσα για μακροβούτι της μπουκιάς.
Κιοφτέδες με ψωμί άντε και κυμά....και αυτοί μεγάλοι για ευνόητους λόγους.
Ο πελτές υπήρχε σε μεγάλη συσκευασία ....έδινε χρώμα...γεύση και τον έτρωγες
και το απόγευμα πάνω στην φέτα του ψωμιού.
Η ΦΥΤΙΝΗ και αυτή είχε την θέση της στην κουζίνα μαζί με το ανάμεικτο
βούτυρο (το αγνό ήταν ακριβό).
Συνταγή γιατρού αυτό....από μια μεγάλη κουταλιά σε όλα τα φαγητά ...
Ειδικά στα παιδιά η αδενοπάθεια θέριζε και το κόκκινο μάγουλο ήταν σπάνιο.
Στη συνέχεια τα άδεια κουτιά γινόντουσαν γλάστρες.
Για ένα περίεργο λόγο το κοτόπουλο φάνταζε σαν κάτι το πολυτελές...
για τα λαϊκά βαλάντια.
Στην γειτονιά ήταν είδηση όταν κάποια γειτόνισα είχε κοτόπουλο στην κατσαρόλα.
Συνήθως θα της το είχαν στείλει από το χωριό.....
Στις αυλές των θαυμάτων υπήρχαν κοτέτσια με μερικές κότες για τα αυγά τους.
Ανήκαν στην σπιτονοικοκυρά η οποία τα μοίραζε στα παιδιά των ενοικιαστών.
Στην Βαρβάκειο το κατεψυγμένο κρέας είχε μεγάλη κίνηση ...λόγω τιμής...
Αν είχε και πάχος ήταν ανάρπαστο....το λίπος ήταν φάρμακο για τους σκελετωμένους.
Το μόνο κακό που είχε ...ήταν σκληρό και οι ηλικιωμένοι βασανιζόντουσαν.
πίσω στα παλιά