Έχεις κανένα γνωστό για δουλειά;
Συνηθισμένη ερώτηση στην γειτονιά εκείνα τα χρόνια....
Ο γνωστός σε έστελνε στον γνωστό πήγαινες και αν ταίριαζες στα καθήκοντα
έπιανες δουλειά αμέσως....
"Θα σε κρατήσω ένα μήνα να σε δω και μετά βλέπουμε..."
Στα μαγαζιά με ρούχα στην Αθηνάς....στην στοά Ορφανίδου αλλά και αλλού
ζητούσαν ....κράχτες....
"....περάστε μέσα να σας δείξουμε μπουφάν...παντελόνια..."
Και περνούσε ο πελάτης και ξαναφώναζε ο κράχτης....
"....ο κύριος θέλει παντελόνι..."
Ο μισθός του ήταν σε συνάρτηση με τις αγορές που θα έκαναν οι πελάτες
που αυτός θα έμπαζε μέσα γι αυτό και ήταν πολύ πιεστικός σε όποιον περνούσε και κοντοστεκότανε έξω από το μαγαζί.
Τι να πρωτοθυμηθείς...
Έμπαινε ο επαρχιώτης να αγοράσει κοστούμι σε τιμή ευκαιρίας ....
Μικρό το μαγαζί και τον ανέβαζαν στο πατάρι από την μικρή σκάλα για να το προβάρει...
Ήταν εύσωμος και πήγαινε μπροστά το αφεντικό και πίσω ο κράχτης τον έσπρωχνε...
Δεν ήταν εύκολη η δουλειά του κράχτη...ήθελε θάρρος και κυρίως θράσος...
Ο ανταγωνισμός μεγάλος ....δίπλα...δίπλα τα μαγαζιά με τα Αμερικάνικα
και αρκετές φορές τσακωνόντουσαν για τον πελάτη και τον τραβούσαν
τον φουκαρά προκειμένου να μπεί στο μαγαζί τους.
Στην Ηφαίστου στο Μοναστηράκι πουλούσαν και μεταχειρισμένα ρούχα και παπούτσια...
Ο κράχτης καθότανε έξω από το μαγαζί με ένα παλιό κοστούμι στην κρεμάστρα
και σταματούσε τον περαστικό βάζοντας μπροστά του το εμπόρευμα.
Κράχτες υπάρχουν και σήμερα στο Κέντρο της Αθήνας.....
πίσω στα παλιά