| Άλα πασά μου, άλα πασά μου, κάνε μου τέτοια! |
Η ευγένεια που χαρακτηρίζει σήμερα την ανάστατη κοινωνία μας και αντικατοπτρίζεται ανάγλυφα στο μετεξελιγμένο σε τσίρκο ελληνικό Κοινοβούλιο έχει δώσει λαβή γιά θεσμικές παρεξηγήσεις και διαστρεβλωμένες εικόνες. Οι διάφοροι κλόουν, πρωταγωνιστές των συνεδριάσεων-παραστάσεων εκτοξεύουν, συνηθέστατα, εναντίον των αντιπάλων τους διάφορους κοσμητικούς χαρακτηρισμούς ποικίλης γκάμας από πλευράς ύβρεως αλλά και ευρηματικότητος.
Όταν δέκτης αυτών των επιθέτων είναι γυναίκα βουλευτής, εντελώς αδικαιολογήτως, η υπόθεση παίρνει άλλο δρόμο. Αμέσως οι ντόπιες «σουφραζέτες» ανακαλύπτουν… σεξιστικό ρατσισμό και διάφορα τέτοια συμπλεγματικά κατάλοιπα παρελθουσών εποχών και ωρύονται… αναλόγως. Όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά και πολύ-πολύ απλούστερα.
Όλα ξεκινούν από μία απαράδεκτη εμμονή, «κόλλημα» στη σύγχρονη αργκό, με το παραμύθι της «ισότητος των φύλων». Χρησιμοποιούν και επιχειρηματολογούν με τον λανθασμένο όρο «ισότης» αντί του ορθού «ισοδυναμία». Ισότητα δεν υπάρχει αφού η γυναίκα εγκυμονεί και ο άνδρας όχι. Άρα αρκεί αυτή η πρόχειρη διαφορά, ανάμεσα στις πολλές, που η φύση προίκισε τα δύο φύλα, γιά να καταρρίψει τα επιχειρήματα περί… ισότητος. Ισότης υπάρχει μόνο στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που συνιστούν, όμως, τον όρο «ισοδυναμία» αφού δεν εξισώνονται ένα προς ένα και μία προς μία, αλλά ισχύουν ως σύνολα.
Ερχόμενοι τώρα στην γαλατική ευγένεια που χαρακτηρίζει τα πολιτικά μας ήθη, δεν είναι δυνατόν εις τις εκατέρωθεν αβρότητες να μην προσμετρηθούν οι διάφορες ιδιομορφίες χαρακτηρισμών που αναφέρονται σε άτομα του ενός μόνο φύλου και δεν μπορούν να εκτοξευθούν εναντίον ετερόφυλων αντιπάλων. Και τούτο δεν έχει σεξιστικές σκοπιμότητες αλλά οφείλεται εις τον… πλούτον της ελληνικής γλώσσης. Και εξηγούμαι.
Οι εύηχοι χαρακτηρισμοί «τσόκαρο», «τσόλι», «σκρόφα» δεν μπορεί παρά να απευθύνονται σε «κυρία» και υπαινίσσονται σαφώς το ποιοτικόν υποδεέστερον τόσον της αποδέκτου όσον και του «εκτοξευτού» αυτών των ωραίων πολιτικών εκφράσεων. Οι λέξεις αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο κατά γυναικών και κάθε παρατήρηση περί σεξιστικής συμπεριφοράς είναι απολύτως έωλη. Ενώ οι επίσης κομψοί χαρακτηρισμοί, π.χ. «πισωγλέντη», «μπάμια», «αδερφάρα», «κλαρινογαμπρέ», «λούνγκρα», (α', ρε αθάνατη Μαλβίνα γλωσσοπλάστρια!), μολονότι έχουν σαφές σεξουαλικό υπονοούμενο, (σεξουαλικές και άλλες προτιμήσεις, μέγεθος πέους, κ.λπ.), δεν καταχωρίζονται εις τας σεξιστικού διαχωρισμού ύβρεις καθ’ όσον, εξ ορισμού, μπορούν να εκτοξευθούν αποκλειστικά κατά ατόμων του…. ισχυρού φύλου!
Κατ’ αναλογίαν προς τα ανωτέρω υπάρχει πληθώρα από κομψότατους χαρακτηρισμούς ταιριάζοντες μόνο στο ένα φύλο, οπότε η χρήση αυτών ουδόλως εμπίπτει στους περί αντιρατσισμού νόμους και κανόνες και τις άλλες τέτοιες σεξιστικές υστερικές και κομπλεξικές κορώνες.
Διά την επιμόρφωση των αναγνωστών της η στήλη παραθέτει, εν είδει κουίζ, μερικούς χαρακτηρισμούς, ηπίας υβριστικότητος, και τους καλεί να αναγνωρίσουν σε ποιό φύλο ταιριάζει έκαστος. Μάλιστα αυτό θα μπορούσε ν’ αποτελέσει μιά πρώτης τάξεως ιδέα γιά όμορφο παιχνίδι συναναστροφών, αντί της μπιρίμπας και των σχετικών πληκτικών. Ειδικά τώρα που λόγω χειμώνος και οικονομικής κρίσεως τα ζευγάρια μένουν κλεισμένα στο σπίτι. Έχουμε λοιπόν προς αναγνώριση τα εξής κοσμητικά επίθετα:«τσακλοκούδουνο», «γλωσσού», «λούστρο», «παλιάνθρωπε», «ζελεκοτόν», «καραβλαχάρα»,«αγριόφλωρε», «παλιοπατσαβούρα», κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.! Εννοείται πως υπάρχουν και χαρακτηρισμοί που ταιριάζουν και στα δύο φύλα, οπότε και σ’ αυτή την περίπτωση δεν τίθεται σεξιστικό θέμα αφού ο παρονομαστής είναι κοινός. Π.χ. κλέφτης – κλέφτρα, λιγούρης – λιγούρω, χαμούρης – χαμούρα, κ.λπ. αλλά και ύβρεις που ταιριάζουν παντού έχοντας μία κατάληξη. Π.χ. κουφάλα, παλιοκουφάλα, λουμπίνα, κ.λπ.!