Φθηνά Τσιγάρα

Καπνοσακούλα. Το φαινόμενο μιας νέας εποχής.

Όλο και περισσότεροι καπνιστές επιλέγουν χύμα καπνό. Με κυριότερες πηγές το Αγρίνιο και την Αλβανία, ο χύμα καπνός φτάνει incognito με διάφορες μόντες στην Αθήνα, ξαλαφρώνοντας κατά πολύ το πορτοφόλι των θεριακλήδων. Με 0,30 λεπτά ανά μέρα, δεν υπάρχει λόγος ν’ αντιστέκεσαι.

Ο Αντώνης από την Αλβανία, φέρνει κάθε τόσο καπνό για τους συμπατριώτες του, αλλά και για αρκετούς Έλληνες. Μας κερνάει τσιγάρο για να δοκιμάσουμε. Τον έχει σε μια σακούλα από τα h&m και με μια πρώτη ματιά μοιάζει με χώμα.

«Στην Αλβανία σχεδόν όλοι κάνουν καπνό χύμα αλλά και οι Αλβανοί εδώ πλέον. Εμένα δε μου αρέσει ο καπνός περιπτέρου. Προτιμώ αυτόν γιατί δεν έχει ούτε χημικά, ούτε τίποτα. Ο πρώτος είναι αυτός που τον κόβει και μετά τα παίρνω εγώ. Δεν υπάρχει άλλος μεσάζοντας. Είναι καθαρό. Ένα κιλό κοστίζει είκοσι ευρώ. Υπάρχει και πιο καλός καπνός που κάνει 50 ευρώ το κιλό βέβεια, αλλά αυτός εδώ σε βγάζει περίπου δύο μήνες.».

Κάναμε τα μαθηματικά και ένα κιλό χύμα καπνού μπορεί να βγάλει περίπου 1200 τσιγάρα. Εάν υποθέσουμε ότι ένας μέσος καπνιστής χαλάει 3,30 ευρώ τη μέρα για ένα πακέτο τσιγάρα, ανά μήνα, με αυτό τον καπνό θα ήταν σα να δαπανεί μόνο 0,30 ευρώ τη μέρα.

«Για να διατηρηθεί ή βάζεις μέσα μια φλούδα μήλου ή τον απλώνεις κάθε τόσο σε μια εφημερίδα και τον ραντίζεις με νερό. Όπως μαζεύεται από το χωράφι διανέμεται κατευθείαν, δεν μπαίνει σε εργαστήρια και τέτοια. Με το αμάξι τον φέρνω. Δίνεις πέντε, δέκα ευρώ και τον περνάς. Δεν είναι θέμα.».

«Καπνίζω από το γυμνάσιο. Στην Αλβανία έκανα DS, Porti Kuq και Partizani. Ήταν τα καλύτερα. Έκαναν και εξαγωγές τα εργοστάσια αλλά πήγαν έξω μετά. Χύμα καπνό ξεκίνησα να κάνω από όταν ήρθα στην Ελλάδα, δηλαδή το ‘97. Τα τσιγάρα είναι πιο ακριβά εδώ, εκεί έχει περίπου ένα ευρώ με 0.80 λεπτά το πακέτο. Κάνω λιγότερο από είκοσι τσιγάρα τη μέρα. Θέλω 5 -6 με τον καφέ σίγουρα, μετά το φαγητό. Ε, στη δουλεία δεν καπνίζω πολύ, στο σπίτι σχεδόν καθόλου γιατί δεν καπνίζω για τα παιδιά μου. Το έκοψα κάποια στιγμή για δύο χρόνια αλλά μετά πέθανε ο θείος μου, ήταν πολύ νέος κι έτσι το ξανάρχισα. Τότε που το ‘χα κόψει όμως, έκοψα και τον καφέ. Άμα πίνω καφέ, θέλω τσιγάρο.

Από το Αγρίνιο που πήρα, τη δεύτερη φορά ήταν χορτάρι. Λες και κάπνιζες τριφύλλι. Δεν είχε καν γεύση. Ένας καπνιστής που ξέρει, καταλαβαίνει πότε ένας καπνός είναι καλός. Βλαβερό για την υγεία δεν είναι. Μια γιαγιά πάνω σ’ ένα αλβανικό χωρίο έφτασε 120 χρονών και κάπνιζε τέτοιο καπνό, σε τσιμπούκι μάλιστα.

Μια φορά ο παππούς μου, μου είχε δώσει στριφτό τσιγάρο και είχα μέσα χασίς. Μικρό παιδάκι ήμουν. Πάντα όταν έμπαινα μέσα στο σπίτι μύριζε. Ο παππούς έκανε πολύ. Είχε ένα χέρι. Αρχικά ήταν φύλακας και μετά είχε πρόβατα, στο Μπεράτ απ’ όπου κατάγομαι.».

«Καπνίζω περίπου δέκα έξι χρόνια. Δε μου άρεσε καθόλου το τσιγάρο όταν ήμουν μικρή. Σιχαινόμουν τη μυρωδιά, γιατί κάπνιζε η μαμά μου πολύ και ξέρεις όταν σηκώνονταν το πρωί, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ανάψει τσιγάρο. Απ’ το λύκειο άρχισα. Τέλος λυκείου. Το πρώτο μου τσιγάρο το έκανα με μια φίλη. Πηγαίναμε μαζί Αγγλικά και είχαμε πάει σε ένα στενό δίπλα από ένα προπατζίδικο, γιατί ήταν και λίγο ταμπού να καπνίζουν τώρα μικρά κορίτσια . Ανάψαμε λοιπόν ένα τσιγάρο, και παρόλο που με ζάλισε, μ ‘ άρεσε πάρα πολύ. Και θυμάμαι είχε βγει ένας παππούς και είχε πει «Τι κάνετε εκει;». Έχω καπνίσει όλες τις μάρκες που υπάρχουν. Ακόμα και Black Devil. Στο τέλος κατέληξα στον καπνό, αλλά όταν κάπνιζα βιομηχανικά, ήμουν fan των Marlboro. Όταν ξεκίνησα τα στριφτά έκανα Drum, μπλε για πάρα πολλά χρόνια και μετά το έκοψα για έξι χρόνια. Έχω χρόνιες ημικρανίες και γενικά το τσιγάρο δεν κάνει και πολύ καλό σε αυτό. Μετά που άρχισα να ασχολούμαι πιο εντατικά με το θέατρο, το ξανάρχισα. Τότε έκανα Old Holborn κίτρινο.

Χύμα καπνό αγοράζω όταν πέφτει στα χέρια μου. Τους τελευταίους μήνες ψάχνω και όταν είναι καλός αγοράζω. Δεν είναι όλοι καλοί. Πολύ σπάνια θα βρεις καλό καπνό. Είχα πάρει και παλιότερα έναν , ο οποίος δεν ήταν καλός , τον άφησα μες το ψυγείο, καταστράφηκε, αλλοιώθηκε και τον πέταξα.

Αυτός που παίρνω τώρα είναι από το Αγρίνιο, ή τουλάχιστον έτσι μου λένε, και τον παίρνω 22 ευρώ το κιλό. Υπάρχουν και με τριάντα και με περισσότερα. Αλλά είναι πολύ καλός, δεν περνάει καμία χημική επεξεργασία και τον καταλαβαίνεις και στη γεύση. Με βγάζει πάνω από μήνα σίγουρα και καπνίζουμε και δύο άτομα. Εγώ άντε να κάνω max δεκαπέντε τσιγάρα την ημέρα, οπότε συμφέρει. Και παρατήρησα ότι κάνω λιγότερα τσιγάρα με αυτόν τον καπνό.

Αυτός που το παράγει στο Αγρίνιο απλά τον δίνει σε ένα φίλο καπνίζει τέτοιο καπνό να κάνει τη διανομή εδώ στην Αθήνα. Μάλιστα ήμουν μπροστά όταν έλεγε σε δύο φίλους να πάνε στα ΚΤΕΛ να τον παραλάβουν και ο ένας δίστασε λέγοντας ότι είναι χειρότερο να σε πιάσουν με 6 κιλά αφορολόγητο καπνό, παρά με έξι κιλά χασίς.

Στο ψυγείο τον βάζω για συντήρηση. Από ‘κει και πέρα υπάρχουν διάφορες αλχημείες, όπως να βάλεις μια φέτα μήλο μέσα και τέτοια.

Πάντως γενικά δοκιμάζω πριν πάρω , γιατί αν είναι χάλια καλύτερα να πάρω απ’ το περίπτερο.»