“Αρχές της δεκαετίας του ‘50 , το καινούργιο Ζαχαροπλαστείο του χωριού μας ,
“ Η Δωρίς “ παρακαλώ , όπως και το πρώτο που άνοιξε πάλι ο πατέρας μας μαζί με τον Τάσο Καντά το 1930 , λίγο πιο κάτω απ’το Αλωνάκι στου Παπαιωάννου .
Στη φωτογραφία όλη η οικογένεια , που φυσικά δούλευε στο μαγαζί , ο πατέρας μας , Θύμιος , η μάνα μας Αγγελική , Κικούλα όμως την ήξεραν και την ‘ελεγαν όλοι .
το γιατί…δεν το ξέρω , και ο Γιώργος με την αφεντιά μου .
Πάνε λίγα χρόνια φίλοι μου , που ψάχνοντας στο παλιό μας σπίτι , βρήκα “ χωμένο “ μέσα στις σκόνες και τα σκουπίδια το τελευταίο “ τεφτέρι “ του μαγαζιού μας , που είχε ανοίξει η μάνα μας το 1955 που σκοτώθηκε ο πατέρας μας ..
Ακριβώς στο ίδιο σχήμα και μέγεθος με αυτό της φωτογραφίας , και είναι γεμάτο με μια πλευρά της Λιδορικιώτικης ζωής , γραμμένη απ’ τη μάνα μας …και φυσικά όχι και της πιο…εύπορης ..
…195… Φιλενάδα , 2 φράγκα φοντάν
……. ……… 3 φράγκα ..μαργαρίτες
……… ………. 1 κιλό κουραμπιέ
Κάπως έτσι είναι γραμμένα τα βερεσέδια , υπόψη πως η μάνα μου είχε πάει 2-3 τάξεις στο Δημοτικό , κι’ αυτές με το έτσι θέλω , γιατί τότε τα κορίτσια δεν τα στέλνανε σχολείο .
Επειδή δε κεντούσε πολύ καλά και ζωγράφιζε , πήγαινε σε κάποιες μεγαλύτερες κοπέλες , την Ερασμία ,που ζωγράφιζε ωραία , έτσι μας την έλεγε , αλλά εμείς πιστεύαμε πως μάλλον κάνει λάθος , έλα όμως που φέτος το καλοκαίρι , ανακαλύψαμε πως υπήρχε Ερασμία που ζωγράφιζε ωραία , ήταν η μετέπειτα γνωστή στο Εξωτερικό και λιγότερο στην Ελλάδα , Ερασμία Μπερτσά , έτσι την γράφει η Λιλίκα Νάκου , καλή φίλη της Ερασμίας που έχει κάνει και μια “ μυθιστορηματική “ βιογραφία της ..στο χωριό μας το επίθετο ήταν Μπερτσιά , με καταγωγή απ’ τον Κόκκινο ( Λούτσοβο ).
Έτσι λοιπόν το σχολείο ήρθε σε δεύτερη μοίρα , αν και αυτά τα λίγα που ήξερε , την έβγαλαν παλικάρι στο μαγαζί και τη ζωή της γενικά ..
Κρατούσε λοιπόν αυτό το τεφτέρι , εδώ δεν ήταν όπως τα μπακάλικα , που είχε και ο πελάτης τεφτεράκι και σημείωνε , και όταν ήταν καιρός πληρωμής , τα συμφωνούσαν , πράγμα σπάνιο , γιατί τον τεφτέρι του μπακάλη ήταν , απ’ ό,τι λένε , πάντα πιο..χοντρό , και τότε γινόταν και μικρο …καυγάς , “ πανωγράφεις “ έλεγε ο έρμος ο πελάτης , “ εσύ κάνεις λάθος “έλεγε ο μαγαζάτορας και πήγαινε..λέγοντας ..
Τώρα , γιατί καθόταν και τα έγραφε στο τεφτέρι , δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω , αφού τα βερεσέδια αυτά είχαν..παραγραφτεί πριν ακόμα γραφτούν , αλλά ..
Βέβαια , οι καημένες οι φιλενάδες , προσφέρονταν να φέρουν , κάνα φόρτωμα πουρνάρια , έτσι για να πατσίσουν το χρέος , και καμιά φορά , όταν χρειαζόταν η μάνα μου πουρνάρια έτσι γινόταν , αλλά τα πολλά βερεσέδια έμειναν… βερεσέδια “, εξ άλλου αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα , θα μιλούσαμε σήμερα για το…” τεφτέρι “ ; όχι βέβαια …
Εδώ θα πρέπει να αναφέρω πως η μάνα μου δεν έγραφε ποτέ δραχμές , έγραφε φράγκα , αλλά αυτή της η συνήθεια είχε και τα…ευτράπελά της..διαβάστε…
Το 1965 , γέννησε μια πρώτη μου ξαδέρφη που έμενε στο Παρίσι , κόρη της αδελφής της , και πήγε να της κάνει συντροφιά τον πρώτο καιρό..και έμεινε πάνω από εξάμηνο ..
Μας έστελνε ταχτικά γράμματα , που ήταν τέλεια λογοτεχνήματα , κρίμα που δεν τα φυλάξαμε , μετά τις πρώτες μέρες άρχισε να βγαίνει και να κυκλοφορεί εκεί γύρω στη γειτονιά , χαζεύοντας τις βιτρίνες , γιατί φεύγοντας από εδώ της είχαμε δώσει και κάποιες παραγγελίες , π.χ. εγώ είχα παραγγείλει δίσκους μουσικής , αλλά και άλλοι συγγενείς είχαν δώσει τις..παραγγελιές τους ..
Η μάνα μου λοιπόν , χαζεύοντας στις βιτρίνες έβλεπε τις τιμές και της φαίνονταν πολύ χαμηλές , και άρχισε να κρατάει λίστα με τα πράγματα που θα αγόραζε . Σε ένα γράμμα της λοιπόν μας έγραφε πως βρήκε κάτι ομπρέλες απίθανες , με πολύ λίγα φράγκα , αλλά και πολλά άλλα είδη ..
Όταν πλησίαζε ο καιρός για να επιστρέψει , είπε στην ξαδέρφη μου πως θα πάει για ψώνια γιατί έχει βρει κάποια πράγματα σχεδόν τζάμπα ,και της ανέφερε τις ομπρέλες , όταν το άκουσε η ξαδέρφη μου , έσκασε στα γέλια , και εξήγησε στη μάνα μου πως τα φράγκα της Γαλλίας , ‘έχουν 30 ή 35 δραχμές , αν, θυμάμαι καλά , βέβαια αυτά έγιναν μετά το κλείσιμο του μαγαζιού …
Καλό σας ξημέρωμα …Κ.Κ.-
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ….