φωτοΞούθου
Πόσα χρόνια είχα να τον δώ....περπατώντας στην Σωκράτους πίσω από την Ομόνοια ένα παλιό εμπορικό δρόμο που κάποτε τον όργωνα καθημερινά παιδί τότε πηγαίνοντας παραγγελίες με ένα καρότσι.
Σε αντιπροσωπεία δούλευα όπως και πολλοί της ηλικίας μου περιζήτητοι
γιατί είχαμε φτερά στα πόδια.
Ο Κώστας του Μενούνου....ο Γιάννης του ΚΟΛΥΝΟΥ...ο Νίκος του ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗ
κάπως έτσι γνωριζόμαστε ανταμώνοντας στα μαγαζιά του Κέντρου της Αθήνας.
Με έναν από αυτούς βρεθήκαμε σε ανταγωνιστικές εταιρείες χωρίς καροτσάκι αυτή την φορά.
Στην Ξούθου το θρυλικό στενάκι της Σωκράτους υπήρχαν φαρμακαποθήκες και
αποθήκες καλλυντικών.
Κίνηση...χαμός...εκεί ανταμώναμε για δουλειές και τα λέγαμε και μετά πηγαίναμε για καφεδάκι...
Πάντα σταματάω στην Ξούθου για να χαζέψω την κατάντια της....
Στέκι ναρκομανών....εξαθλιωμένων αλλοδαπών ....βρωμιά....
Καθότανε και αυτός και κοιτούσε....κάπου σε ξέρω...κάπου με ξέρει....
και ....
"...βρε πόσα χρόνια περάσανε....πώς αλλάξαμε...."
"...πώς καταντήσαμε να λές μην ντρέπεσε...."
"....θυμάσαι την Ξούθου....εδώ δεν είχε ο τάδε την αποθήκη καλλυντικών;"
"....ναι εκεί που είναι οι σύριγγες...πρόσεχε πού πατάς...."
Με άλλα θυμάσαι και τέτοια δύσκολα προχωρήσαμε στην Ομόνοια
κοιτάξαμε τον ΧΟΝΤΟ ...πού να τόλεγες τότε ότι τα αδέλφια φίλοι μας από τα Άγραφα θα έφταναν τόσο ψηλά από το περίπτερο της Σταδίου.
"...στην γωνία δεν ήταν το μαγαζί του γαμπρού της ηθοποιού Γεωργίας Βασιλειάδου;"
"...εκεί ήταν ...και ξεκίνησε από την Αριστείδου ...το αρωματοπωλείο..."
Στην Πλατεία Λαυρίου κάποιες φουκαριάρες Ανατολικές με χρόνια
στην πλάτη έκαναν πιάτσα.
Έχουν ταυτιστεί τα τελευταία χρόνια με αυτή την πλατεία...οι ξεμωραμένοι
τις προτιμούν λόγω τιμής....
Θυμηθήκαμε το υπόγειο εργαστήριο ζαχαροπλαστικής που πηγαίναμε
για να αγοράσουμε κώκ ή ρόξυ.
Στην Πολυκλείτου υπάρχει ακόμα το μικρό μαγαζάκι με την παλιά
πινακίδα σήμερα σαν αποθήκη με ψιλικά....
Μπήκαμε μέσα να μάθουμε για τον παλιό πελάτη μας....
Μια ηλικιωμένη κυρία (μας έριχνε λίγα χρόνια) ....ήταν η κόρη του.
Πώς βγαίνει οικονομικά...έχει τζίρο;
Δικό της το οίκημα τρώει από τα έτοιμα προφανώς θα έχει περιουσία
και την διαχειρίστηκε σωστά....
Μας συγκίνησε το τελευταίο που ακούσαμε...
Κρατούσε το μαγαζί προκειμένου να πάρει σύνταξη ένας παλιός της
υπάλληλος...θέμα χρόνου (συμπλήρωσε χαμογελώντας).
Όχι δεν έχουν αλλάξει όλα...υπάρχουν άνθρωποι.
Αλλάξαμε τηλέφωνα με τον συνάδελφο...θα τα ξαναπούμε....
είχε και αυτός την ίδια λόξα να περπατάει στο Κέντρο της Αθήνας όσο ακόμα αντέχει ψάχνοντας να βρεί κάτι από τα παλιά.
πίσω στα παλιά