Η οδός Αθηνάς....ο μαγικός δρόμος....
Δεν υπήρχε περίπτωση να μην περάσεις από εκεί όταν κατέβαινες στο Κέντρο
της Αθήνας.....
Σημείο αναφοράς αφού εκεί θα εύρισκες τα πάντα σύμφωνα με την τσέπη σου.
Φτωχομάνα δηλαδή...
Ξεκινούσες από την αρχή από την Ομόνοια χαζεύοντας τους πλανόδιους
αλλά και τα μαγαζιά....
Τι ήθελες ...ρούχα...παπούτσια...από πρώτο και από δεύτερο χέρι....
πλυμένα και γυαλισμένα φυσικά.
Δεν σε κορόϊδευαν...στο έλεγαν....
Aλήθεια πόσοι έβγαζαν ψωμί από αυτόν τον δρόμο;
Όλες οι ηλικίες....μικροί ...μεγάλοι...
Είχαν και "πιστοποιητικά" ...και άκουγες...
"...ξύπνιος άνθρωπος στην Αθηνάς δουλεύει..."
Οι μικροπωλητές πάρκαραν μετά την δουλειά τους ταβλάδες...τα καροτσάκια... δηλαδή τα κινητά μαγαζιά τους μέσα σε στοές όπου υπήρχαν αποθήκες ή σε καφενεδάκια με το αζημίωτο.
Τα πάντα έδιναν μεροκάματο σε εκείνο τον δρόμο....
Το κουλούρι είχε τον πρώτο λόγο μαζί με το τυρί....δηλαδή μια πολύ λεπτή φέτα
κεφαλίσιο...
Όταν έπαιρναν απολυτήριο από τον στρατό μετά από περίπου τρία χρόνια θητεία
έφευγαν με την στολή την οποία κρατούσαν για καιρό και την φορούσαν
μέχρι να πιάσουν δουλειά και να βγάλουν κανένα μεροκάματο για να αγοράσουν
πολιτικά...πού αλλού στην Αθηνάς.
Είχε και μαγερειά με πλούσιες μερίδες και μπόλικο ψωμί με λίγες δραχμές.
Στους ορόφους στα κτίρια υπήρχαν ραφεία με πινακίδα στο μπαλκόνι
που έγραφε...."...γυρίζω κοστούμια..."...το παλιό σου δηλαδή...έφερνε μπροστά
το πίσω μέρος...και γινότανε καινούργιο.
Μανταρίστρες....για τα ρούχα που έτρωγε ο σκώρος αλλά και
που μαντάριζαν τις γυναικείες νάϋλον κάλτσες με ραφή τότε αλλά που είχαν
την τιμή τους και δεν τις πέταγαν οι γυναίκες όταν έβλεπαν τρύπα...πόντο
όπως τον έλεγαν.
Φυσικά υπήρχε και η άλλη πλευρά ....οι άλλοι "εργαζόμενοι"....
Παστρικιές ( καλντεριμιτζούδες ) με τους αγαπητικούς τους....
πορτοφολάδες ( λαχανάδες)....παπατζήδες....τσιλιαδόρους...αβανταδόρους....
Ακόμα και σήμερα σε αυτό τον δρόμο θα βρείς κάτι από τα παλιά.
πίσω στα παλιά