µε τα πλακόστρωτα καλντερίμια και
τα διώροφα κτήρια, διεξαγόταν όλο
το χονδρεμπόριο, ενώ πολλοί λαδέμποροι
διατηρούσαν εκεί τα μαγαζιά τους
– εξού και το όνομά της...
Μετά το σεισμό του 1978 άρχισε
η σταδιακή εγκατάλειψη των ερειπωμένων
κτισμάτων, µε αποτέλεσμα να γνωρίσει
την παρακμή.
Το 1985 η συνοικία ανακηρύχθηκε διατηρητέα και το 1990 μπήκε σε πρόγραμμα ανάπλασης
µε υπεύθυνο μηχανικό τον αρχιτέκτονα Μίλτο Μαυρομάτη.
Σήμερα, μπορεί να έχουν ξεθυμάνει οι ευωδιές που ανέδιδαν τα μπαχάρια, τα αλλαντικά
και το λάδι, σε συνδυασμό µε τις μυρωδιές από τα βαπόρια και την αλμύρα του Θερμαϊκού,
ωστόσο συνεχίζει να αποτελεί ένα ζωντανό cult σημείο της πόλης.
Τα παλιά λαδάδικα και οι τελευταίοι οίκοι ανοχής έχουν δώσει τη θέση τους κυρίως
σε μεζεδοπωλεία, ενώ δεν λείπουν μπαράκια και clubs που ικανοποιούν
πιο εναλλακτικές προτιμήσεις.
Εν έτει 2013 τα Λαδάδικα καταφέρνουν σταδιακά να φέρουν πίσω τον καλό κόσμο,
αποκτώντας την αίγλη που τους αξίζει.