«Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, στο σπίτι μου η μάνα μου μάλωνε με τον πατέρα μου για το ποιος θα στρώσει το τραπέζι. Οχι. Ο πατέρας μου δεν ήταν τόσο προκομμένος στην κουζίνα. Ηταν μέγα χαρτόμουτρο - με την καλή έννοια - και αν και καλοφαγάς, ανυπομονούσε πότε θα μαζευόταν και το τελευταίο πιάτο από το τραπέζι για να απλωθούν τα χαρτιά της τράπουλας. Θυμάμαι την κλασική διαμάχη των γονιών μου, τη μάνα μου να λέει "είναι δυνατόν χρονιάρες μέρες να χαρτοπαίζετε;", τον πατέρα μου να της απαντάει ανυπόμονα "να έτσι, λίγο, για το καλό..."και προτού καλά καλά το καταλάβω, το καλό κόκκινο τραπεζομάντιλο με τα ελαφάκια και τα αγιοβασιλάκια είχε δώσει τη θέση του σε ένα άλλο, καταπράσινο, που γρατσούνιζε όταν το έπιανες. Η τσόχα είναι για μένα το πραγματικό γιορτινό τραπεζομάντιλο.

Ξεκίνησα λοιπόν να παίζω χαρτιά από πολύ μικρός, κατά τη διάρκεια των γιορτών, πρώτα με κουμπιά και φασόλια με τα παιδιά των φίλων του πατέρα μου και στη συνέχεια με πραγματικά λεφτά και με τους ίδιους τους φίλους του πατέρα μου. Πέρυσι κάναμε πλάκα ότι όσο τα χρήματα λιγοστεύουν, σε λίγο τα φασόλια θα είναι πιο χρήσιμα. Οσο μεγάλωνα και έβλεπα ότι έχω ταλέντο στη χαρτοπαιξία και στον τζόγο γενικότερα, άρχισα να παίζω και σε άλλους κύκλους, όχι μόνο φιλικούς. Οταν έκλεισα τα 23, πήγα για πρώτη φορά στο καζίνο Λουτρακίου και αργότερα και σε άλλα, σε όλη την Ελλάδα. Την πρώτη φορά που πήγα, σκέφτηκα ότι το καζίνο είναι σαν το σουπερμάρκετ: δεν υπάρχουν πουθενά ρολόγια, μπορείς να ξεχαστείς εκεί μέσα ώρες. Ομως κάποια στιγμή πρέπει να φύγεις.

Παίζω για αρκετά χρόνια πόκερ μέσω ενός σάιτ και έχω κερδίσει αρκετά σημαντικά ποσά κατά καιρούς. Σίγουρα μια τέτοια εξάσκηση βοηθάει, αλλά όταν βρεθείς με άλλους ανθρώπους σε απόσταση αναπνοής απέναντί σου, ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει: το να παίζεις από την άνεση του σπιτιού σου, με τις παντόφλες σου, δεν είναι το ίδιο με το να είσαι περικυκλωμένος από αντιπάλους με σάρκα και οστά.

Πέρα από τις παντόφλες, πάντως, το dress code, είτε παίξεις στο καζίνο είτε σε κάποιο σπίτι όπου είσαι προσκεκλημένος για "χοντρό παιχνίδι", είναι πολύ σημαντικό: σημασία δεν έχει σώνει και καλά να φορέσεις ένα πολύ καλό κοστούμι για να περάσεις το μήνυμα στους αντιπάλους ότι είσαι κάποιος. Την πρώτη φορά που πήγα στο καζίνο αποφασισμένος να παίξω σοβαρά, φόρεσα κοστούμι. Δεν είχα ξαναφορέσει ποτέ στη ζωή μου. Ενιωθα ότι όλα ήταν λάθος πάνω μου. Η γραβάτα με έπνιγε, τα μανικετόκουμπα με εκνεύριζαν, το σακάκι με έκανε να νιώθω σαν μαριονέτα και όχι σαν έμπειρος παίκτης. Σημασία έχει λοιπόν να φοράς κάτι που σε κάνει να νιώθεις άνετα, ώστε να έχεις το μυαλό σου αποκλειστικά στο παιχνίδι. Δεν λέω να πας σαν λέτσος, αλλά όχι απαραίτητα και σαν φαντασμένος αριστοκράτης.

Κάνε έναν προϋπολογισμό προτού βγεις από το σπίτι. Πες στον εαυτό σου ότι θα παίξεις με τόσα χρήματα, τα οποία και να τα χάσεις δεν θα σε επηρεάσουν αρνητικά στα τρέχοντα έξοδά σου. Και επειδή ένας παίκτης όταν βρίσκεται στο καζίνο είναι σαν γυναίκα κλεισμένη στο αγαπημένο της κατάστημα ρούχων ή σαν πεντάχρονο κλεισμένο σε κατάστημα παιχνιδιών, καλό είναι, για να μην παρασυρθείς, να μπεις στο παιχνίδι έχοντας μαζί σου ακριβώς όσα λεφτά χρειάζεσαι και, κάτι πάρα πολύ βασικό, να έχεις αφήσει στο σπίτι τις πιστωτικές σου κάρτες.

Το να πίνεις και να παίζεις είναι εξίσου επικίνδυνο με το να πίνεις και να οδηγείς. Εντάξει, ένα ποτάκι στην αρχή μπορεί να σε χαλαρώσει αν έχεις άγχος, αλλά ως εκεί. Να αποφεύγεις να πηγαίνεις στο καζίνο ή σε σπίτια για χαρτιά με τη γυναίκα ή με την κοπέλα σου. Οσες φορές το έκανα ήταν καταστροφικό και για τα νεύρα και για τη ρέντα μου. Αλλά ούτε και με μεγάλη παρέα πρέπει να πηγαίνεις - ο καθένας θα σου λέει το μακρύ του και το κοντό του και θα καταλήξεις ταπί και καθόλου ψύχραιμος. Καλύτερα να πηγαίνεις είτε μόνος είτε με έναν-δύο έμπιστους φίλους, με τους οποίους μπορείς να συνεννοηθείς ακόμη και με τα μάτια αν χρειαστεί. Μη δανείζεσαι και μη δανείζεις. Ο δανεισμός έχει κλείσει σπίτια και έχει καταστρέψει φιλίες χρόνων.

Αγαπημένο μου μότο είναι το "Quit while you're ahead", δηλαδή "Σταμάτα όσο κερδίζεις". Οταν γλυκαίνεσαι και γίνεσαι άπληστος, κινδυνεύεις να τα χάσεις όλα. Και δεν υπάρχει χειρότερη ήττα από το να ξέρεις ότι πριν από λίγα δευτερόλεπτα ήσουν πλούσιος και ξαφνικά βρέθηκες στον άσο. Αν χάσεις πολλά, μην προσπαθήσεις να ρεφάρεις. Είναι σαν να τρέχεις με τα πόδια πίσω από ένα γρήγορο αυτοκίνητο. Ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος. Οσο περνά η ώρα, η κούραση αυξάνεται και η θεά Τύχη θα σε εγκαταλείψει για κάποιον άλλο, πιο νέο παίκτη. Είναι καλή ερωμένη, αλλά άπιστη. Πάει με πολλούς.

Αν είσαι πρωτάρης, το πόκερ σίγουρα δεν είναι το παιχνίδι σου. Καλύτερα να προτιμήσεις το κλασικό μπλακτζάκ ή, αν έχεις όρεξη για μεγάλο ρίσκο, τη ρουλέτα. Αν, πάλι, δεν είσαι και τόσο πρωτάρης και επιμένεις να παίξεις πόκερ, τουλάχιστον μη δεις όλες τις σχετικές χολιγουντιανές ταινίες προτού το κάνεις. Μία φορά είχα προσπαθήσει να κοπιάρω το περιβόητο «poker face», δηλαδή να προσπαθώ να έχω παγωμένο βλέμμα και αψυχολόγητη συμπεριφορά, και ένιωσα πολύ γελοίος. Το μυστικό είναι να είσαι ο εαυτός του. Οσο πιο άνετος και ουδέτερος είσαι, τόσο θα μπερδεύεις τον αντίπαλο για το χαρτί που έχεις.

Μη φοβάσαι να μπεις δυνατά στο παιχνίδι όταν βλέπεις ότι έχεις καλό χαρτί. Παίζε επιθετικά με τα καλά σου φύλλα και αμυντικά με τα μέτρια ή τα κακά. Η επίθεση κερδίζει, η άμυνα συντηρεί. Μία φορά στα χρονικά, το 2004, κερδίσαμε το Euro παίζοντας μόνο άμυνα, αλλά αυτό είχε να κάνει με μπάλα, όχι με τράπουλα.

Στη ρουλέτα, γενικά είναι καλό να αποφεύγεις να ποντάρεις σε δικούς σου τυχερούς αριθμούς ή σε ημερομηνίες γέννησης ή στην ηλικία της κόρης σου κτλ. Η μπίλια δεν έχει τέτοιου είδους συναισθηματισμούς, κάθεται όπου θέλει. Καλύτερα να ποντάρεις εκεί που θα πέσει το μάτι σου με μια γρήγορη, αυθόρμητη ματιά, είναι αυτό που λέω ακαριαία έμπνευση - αν ήμουν γυναίκα, θα το ονόμαζα ένστικτο. Ή, επίσης, μπορείς να ποντάρεις σε έναν συγκεκριμένο αριθμό αν σου έρθει από το πουθενά κάποιο αναπάντεχο σημάδι μέσα στην ίδια ημέρα. Για παράδειγμα, να περπατάς στον δρόμο και να βρεις κάτω ένα τραπουλόχαρτο με ένα εννιάρι μαύρο. Το είχα κάνει μια φορά και κέρδισα. Το πήρα σαν οιωνό. Δεν έχω ιδέα ποιος μου τον είχε στείλει, αλλά να 'ναι καλά όπου και αν είναι!

 Καλή τύχη σε όλους και προσοχή στις Σειρήνες!».

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013