Βλέπουμε στην φωτογραφία ένα παλιό μαγαζί στον Πειραιά και δίπλα με αλυσίδες
μια πόρτα του σπιτιού που ανήκε το μαγαζί.
Συνηθισμένη εικόνα εκείνα τα χρόνια και στην Αθήνα...
Ο έμπορος μπορεί και να έμενε από πάνω στο σπίτι και κάτω το μαγαζί
να ήταν μπακάλικο...έλαια λίπη....τυράδικο...μπαχαρικά.
Ο παραγυιός του μαγαζιού θα έμενε και αυτός στο ίδιο οίκημα στην αποθήκη
στην καλύτερη περίπτωση σε κανένα μικρό δωμάτιο.
Στο μπαλκόνι από πάνω υπήρχαν γλάστρες με λουλούδια ...
Την Κυριακή έβαζαν τα καλά τους και πήγαιναν στην εκκλησία και στο σχόλασμα
έκαναν και τις δημόσιες σχέσεις τους διαφημίζοντας κάποια από τα προϊόντα
του μαγαζιού τους...
" ...έφερα ωραία φέτα πιπεράτη..."...."...παστουρμά κατ΄ευθείαν από την Πόλη..."
Στην συνέχεια ο άμαχος πληθυσμός γύριζε στο σπίτι και ο αρχηγός πήγαινε
στο καφενείο για να κεράσει τους θαμώνες...
"..αρχοντάθρωπος από εκεί ψωνίζω έχει ωραία πράγματα..."έλεγαν
και του ευχόντουσαν εις υγείαν!
Την Κυριακή με το κοστούμι και τις άλλες ημέρες με την λευκή μπλούζα
και το μελανί μολύβι στο αυτί για τους λογαριασμούς.
Με τα χρόνια οι έμποροι ακολούθησαν την μόδα
και πήγαν να μείνουν στα Βόρεια και Νότια προάστεια μετατρέποντας τα σπίτια
πάνω από τα μαγαζιά σε αποθήκες .
Οι παραγυιοί βγήκαν στην σύνταξη και την θέση τους πήραν άλλοι από άλλες
Χώρες χωρίς απαιτήσεις και ένσημα.
πίσω στα παλιά