"...κι εσύ περνάς στους δρόμους
με το μπουφάν στους ώμους
και τα πουκαμισάκια τα κοντομάνικα..."
Το ραδιόφωνο υπήρχε σε κάθε σπίτι εκείνα τα χρόνια...καλώδιο μπρίζα
και στολισμένο με σεμεδάκι.
Καιγόντουσαν και οι λάμπες και το πήγαινες στον μάστορα και τον παρακαλούσες
να το φιάξει γρήγορα.
Είχε διάφορες εκπομπές....το μεσημέρι της Κυριακής είχε σκετσάκια
ειδικά για το ραδιόφωνο με γνωστούς ηθοποιούς.
Την Δευτέρα το βράδυ δεν έχανες το θέατρο....
Είχε και αστυνομικές ιστορίες με τον περίφημο ντετέκτιβ Τζών Γκρήκ.
Και έφτασε και η ώρα του τρανζίστορ....
Ένας θείος από την Αμερική μας είχε φέρει ένα καλοκαίρι ένα τρανζίστορ
της GENERAL ELECTRIC...μικρό σε μέγεθος και φυσικά πέρασε
από όλη την γειτονιά για να το θαυμάσει.
Το θυμάμαι σαν τώρα...κίτρινο χρώμα με κεραία...
Στην αγορά κυκλοφορούσαν στην αρχή μεγάλα σε μέγεθος ...
Ήρθαν και τα μικρότερα οπότε έβλεπες στον δρόμο την νεολαία
με το τρανζιστοράκι στο χέρι να βολτάρει ακούγοντας τραγούδια.
Οι γυναίκες το απόγευμα στο meeting στα σκαλιά στο πεζοδρόμιο
το είχαν ανοιχτό για να ακούν την εκπομπή που τους άρεσε.
Έξω από το σπίτι καμμιάς κοπελιάς κάποιος ερωτοχτυπημένος θα καθότανε
με φίλο του για ξεκάρφωμα και το τρανζιστοράκι ανοιχτό για σύνθημα.
Ήταν πλέον ένα απαραίτητο αξεσουάρ για νέους και ηλικιωμένους...
Μια συντροφιά μεταφερόμενη....
πίσω στα παλιά