Δεκαετία του 50. Ο πιτσιρικάς στη φωτογραφία είναι περίπου 17 ετών.
Έφυγε από το χωριό του ξυπόλητος και με κοντά παντελόνια, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του. Δεν ήταν ντροπή. Ήταν οι φυσιολογικές συνθήκες της εποχής στην ορεινή Αρκαδία. Το παράξενο θα ήταν να έχει παπούτσια. Ακολούθησε τους χτίστες σε όλη την Ελλάδα, για να μάθει τη δουλειά και να επιβιώσει. Όπως όλοι κατέληξε στην Αθήνα, όπου έγινε μαστοράκι και μετά μερικά χρόνια εργολάβος. Τα βράδια δούλευε στο μπαρ ενός κινηματογράφου, από όπου
και η φωτογραφία, για να συμπληρώσει το μεροκάματο, που ήταν λίγο και οι ανάγκες πολλές.
Έβγαλε μουστάκι πια, έβγαλε και τα κοντά παντελόνια και έβαλε κοστουμιά με γιλέκο και γιακά που σκοτώνει. Ποζάρει μηχανικά όπως οι σταρ που βλέπει κάθε βράδυ στις ταινίες. Το αθλητικό κορμί δεν το έχτισε στον στίβο, αλλά στην οικοδομή.
Στη φωτογραφία το μπαρ είναι λιτό. Οι τοίχοι άδειοι, χωρίς καμία διακόσμηση και λίγα μπουκάλια πίσω του αποτελούν το φυσικό ντεκόρ. Τότε δεν ήξεραν ακόμη τα «ουίσκια». Κρασί, λικέρ και γκαζόζα ήταν τα ποτά. Δεν ήταν θέμα λιτότητας, αλλά φτώχιας. Σκληρής και ανελέητης.
Επιβίωσε στην ξένη πόλη, πάντα κοντά στους συγχωριανούς του, που πρόσεχαν ο ένας τον άλλο και θεωρούσαν ιερό χρέος, να βοηθούν το σόι και τον «πατριώτη» με κάθε τρόπο.
Εκείνη την εποχή είναι πιο φτωχός και από την ελεημοσύνη.
Αλλά κάνει υπομονή και ξέρει ότι θα τα καταφέρει, χωρίς να πάει
στη Γερμανία ή στο Σικάγο, όπως πολλοί φίλοι και συγγενείς. Δεν τα ήθελε τα ξένα.
Τη δεκαετία του ’80 είχε έναν φιλότιμο Πολωνό εργάτη στη δουλειά, πολύ πριν ξεκινήσει το κύμα της λαθρομετανάστευσης προς την Ελλάδα.
Του έδινε υψηλό μεροκάματο και ΙΚΑ.
-Γιατί του δίνεις τόσα πολλά; τον ρώτησα.
-«Δεν ξέρεις από ξενιτιά», είπε κοφτά κι έληξε τη συζήτηση.
Ποιός είναι ο νέος στη φωτό;
Στη φωτογραφία η πόζα έχει μια εκλεπτυσμένη μαγκιά.
Ποιο μοντέλο της εποχής θα στηνόταν καλύτερα;
Στο χωριό μόλις έβγαλε μουστάκι, του κόλλησαν το παρατσούκλι Μουστάκιας, που σύντομα οι θειές, το έκαναν Μούστος. Δεν ξύρισε το μουστάκι ποτέ.
Πάλεψε με τιμιότητα, πολύ δουλειά και καλή καρδιά. 60 χρόνια έχουν περάσει από τη φωτογραφία και από τότε άλλαξαν πολλά εκτός από ένα.
Είναι ακόμη μάγκας και μάλιστα από τους λίγους.
Είναι ο πατέρας μου ο Θέμος.
Δημήτρης Πετρόπουλος.
Σε αυτή τη στήλη φιλοξενούμε παλιές φωτογραφίες της οικογένειάς μας, των φίλων μας, των ανθρώπων που γνωρίζουμε. Ακόμη χώρων ή τόπων, που είναι κομμάτι των αναμνησεών μας. Αν θέλετε κι εσείς να μοιραστείτε μαζί μας τις αναμνήσεις σας, στείλτε μας τις φωτογραφίες σας και ένα σύντομο κείμενο που να εξηγεί τί βλέπουμε στο mail: mixanixronou@gmail.com