Έτσι, ο Μελ Φίσερ, αποφάσισε από πολύ μικρός όχι μόνο να αφιερώσει την ζωή του στο υγρό στοιχείο αλλά και να βάλει έναν στόχο: θα έβρισκε έναν θησαυρό, που θα ζήλευαν όλοι. 

Το απίστευτο είναι ότι τα κατάφερε.

Ήταν ο άνθρωπος, που τον Ιούλιο του 1985 βρήκε ένα τμήμα του πολύτιμου φορτίου του Atocha, μιας ισπανικής γαλέρας που μετέφερε αμύθητα πλούτη από τον Νέο Κόσμο στην Ευρώπη.

 Το εγχείρημα του δεν ήταν εύκολο. Οχι μόνο χρειάστηκε δεκαετίες υπομονετικής έρευνας και άπειρες ώρες κάτω από το νερό με άσκοπες καταδύσεις αλλά έπρεπε να αντιμετωπίσει νομικά και το αμερικανικό κράτος, που ζητούσε μερτικό απ’ ότι έβρισκε ο κυνηγός θησαυρών. Μπορεί να έγινε πλούσιος αλλά πλήρωσε μεγάλο τίμημα καθώς έχασε έναν από τους γιους του, σε μια από τις βουτιές στον βυθό της Καραϊβικής.

Ο Φίσερ ήταν ισχυρή προσωπικότητα από τα παιδικά του χρόνια. Το πάθος του με την θάλασσα ήταν τέτοιο που σε ηλικία 11 ετών έφτιαξε μια δική του πατέντα καταδυτικής στολής και την δοκίμασε σε μια λίμνη. Όταν ενηλικιώθηκε σπούδασε μηχανικός και υπηρέτησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετακόμισε στην Καλιφόρνια όπου άνοιξε ένα από τα πρώτα καταστήματα με καταδυτικά είδη.

Παντρεύτηκε μια γυναίκα που είχε την ίδια αγάπη για το υγρό στοιχείο και μάλιστα ήταν από τις πρώτες Αμερικανίδες που έμαθαν να καταδύονται και έσπασε πολλά ρεκόρ συνεχούς παραμονής κάτω από το νερό. Η κοινή τους επιχείρηση γνώρισε εμπορική επιτυχία αλλά ο Μελ αποφάσισε να επεκταθεί και σε άλλες δραστηριότητες όταν την δεκαετία του ’60 γνώρισε έναν κυνηγό θησαυρών στην Φλόριντα που έψαχνε να βρει τα ναυάγια ενός ισπανικού στόλου που βυθίστηκε κατά την διάρκεια ενός τυφώνα στις ακτές. Ο Φίσερ ως μηχανικός βρήκε διάφορες ευρεσιτεχνίες που διευκόλυναν πολύ την ερευνα στον βυθό και αποφάσισε το 1969 να εστιάσει τις προσπάθειές του στο πλοίο «Ατότσα» που είχε βυθιστεί μαζί με το πλοίο «Μαργκαρίτα» κοντά στα Φλόριντα Κις. Είχαν βυθιστεί το 1622

Το πρόβλημα ήταν ότι οι συνεχείς τυφώνες που χτυπούν την περιοχή αλλά και τα θαλάσσια ρεύματα είχαν σκορπίσει σε μια τεράστια έκταση τα υπολείμματα από τα κουφάρια των πλοίων. Ακόμα και αν έβρισκε κανείς ένα νόμισμα, η περιοχή που θα έπρεπε να ερευνήσει ήταν πολύ μεγάλη. Ο Φίσερ μπήκε με ενθουσιασμό στην περιπέτεια και δεν πτοήθηκε ούτε μια ημέρα από τα 16 χρόνια που έψαχνε χωρίς να έχει χειροπιαστά αποτελέσματα. Το 1980 βρήκε χρυσό από το «Μαργαρίτα» αλλά δεν έμεινε ικανοποιημένος και συνέχισε. Στις 20 Ιουλίου του 1985, βρήκε έναν αμύθητο θησαυρό νομισμάτων, πλάκες με χρυσό και άργυρο, κοσμήματα και πολύτιμους λίθους. Το όνομά του έγινε γνωστό σε όλον τον κόσμο και ταυτίστηκε με το πείσμα.

Πέθανε το 1998 και τα παιδιά του συνεχίζουν την επικερδή του δραστηριότητα καθώς ένα μεγάλο μέρος του φορτίου των 2 πλοίων δεν έχει ακόμα εντοπιστεί. Εκατοντάδες άνθρωποι από όλον τον κόσμο παίρνουν μέρος στις υποθαλάσσιες έρευνες, πληρώνοντας αδρά την εταιρεία του Φίσερ. Η ζωή του έγινε θέμα ντοκιμαντέρ ενώ υπάρχει στην Φλόριντα, μουσείο που φέρει το όνομά του και στεγάζει πολλά από τα ευρήματά του. Ερασιτέχνες δύτες που έχουν πάρει μέρος στο κυνήγι του θησαυρού φεύγουν με αναμνηστικά όπως νομίσματα και άλλα πράγματα που είναι εδώ και εκατοντάδες χρόνια στον βυθό.