Tου Νικου Βατοπουλου
Κάθε φορά που τυχαίνει να περνάω από την Ομόνοια, αναρωτιέμαι αυτό που μονολογούν βουβά οι περισσότεροι Αθηναίοι. «Πώς είναι δυνατόν;». Πέρα από τα προφανή και πολλαπλώς λεχθέντα, η κατάντια ενός τόσο μεγάλου τμήματος του αθηναϊκού κέντρου είναι θέμα καθαρά πολιτικό.
Πολλές πόλεις στον κόσμο έχουν κατά καιρούς γνωρίσει παρακμή ή έχουν δει τμήματά τους να γίνονται γκέτο. Συνήθως η παρακμή αφορούσε «θυλάκους» του αστικού ιστού και όχι μια τεράστια κεντρική περιοχή. Αυτό που συμβαίνει στην Αθήνα από την Κλαυθμώνος ώς το Μεταξουργείο είναι μια μεταδοτική ηττοπάθεια, την οποία σπάνε μόνο μεμονωμένες, ιδιωτικές προσπάθειες όπως πρόσφατα οι εκδηλώσεις για το «Μικρό Παρίσι» στην πλατεία Βάθης και το χορευτικό πάρτι των atenistas στην Ομόνοια. Τώρα που η πόλη μπορεί να πάρει τα πάνω της, είναι περισσότερο από επιτακτικό να αναπτυχθεί μια υγιής επιθετικότητα στην παθογένεια.
Πέρα από αισθητικό (που είναι μεγάλο θέμα), το πρόβλημα είναι το ισοζύγιο παρουσίας-απουσίας. Οταν απουσιάζει η ζωή, όταν παραιτείται η δημιουργικότητα και η πίστη, βρίσκουν χώρο και απλώνονται τα αντίθετά τους. Την Ομόνοια και τα πέριξ οφείλουμε να τα κρατήσουμε ζωντανά με μουσική, ανοικτά καταστήματα, χάπενινγκ και με ζητούμενο την αναστροφή μιας αντίληψης που έχει γονατίσει την πόλη. Αυτά που κάνουν οι ομάδες πολιτών, αυτά πρέπει να δει σοβαρά η Πολιτεία. Η ευθύνη της είναι τεράστια.
Η ευθύνη όμως είναι και των ιδιωτών. Οσων έχουν καταστήματα, κινηματογράφους, θέατρα, καφέ, εστιατόρια στην περιοχή. Οφείλουν να προχωρήσουν σε συνεργασίες, να καθιερώσουν μέρες γιορτής και προσφορών, να κρατήσουν την πόλη φωτεινή έως τα μεσάνυχτα, να προσκαλέσουν τους αστούς που έφυγαν, τη νεολαία που πάει αλλού. Η πόλη θα διαμορφωθεί εν τέλει από τις επιλογές όσων τη ζούν. Δεν έχω δει ένα σινεμά ή ένα θέατρο στην περιοχή να υποστηρίξει την αυτορρυθμιζόμενη οικονομία της αγοράς και να προτείνει εισιτήρια ανταγωνιστικά, δεν έχω δει ένα εστιατόριο στην περιοχή που να προτείνει μια απλή, καθαρή κουζίνα με λίγα ευρώ και πολλά χαμόγελα. Δεν έχω δει καμία σοβαρή πρόταση, πέρα από τις φευγαλέες παρεμβάσεις των νέων στις ομάδες πολιτών που διεκδικούν την πόλη που τους αξίζει.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ