Θες τον Τσιτσάνη θέλεις τον Άνακτα Παύλο τον Κωνσταντίνο τον Γεώργιο Παπαδόπουλο την άγνωστη γιαγιά τον μερακλή παππού με την μουστάκα...
θα τους βρείς στο Γιουσουρούμ στην Πλατεία Αβησσυνίας και στα πέριξ
στενά.
Μια αρμονική συνύπαρξη όλων αυτών που δεν είναι σήμερα στην ζωή.
Αλήθεια πώς έφτασαν μέχρι εκεί....
Ξεκινάς ρωτώντας την τιμή και κάνοντας παζάρι για να σου πιάσει
την κουβέντα ο πάρε ότι θέλεις παλιατζής...
"Μα δεν βγαίνω...ξέρεις πόσο το αγόρασα;"
"Έλα μωρέ στα σκουπίδια θα το βρήκε ο αθίγγανος και σου τόφερε..."
"Κάνεις λάθος...κοίτα την κορνίζα που είναι περιποιημένη...
από τοίχο την κατέβασε κάποιος που είχε ανάγκη...."
Τα σκουπίδια φυσικά και ισχύουν που σε συνδυασμό με την άγνοια κάποιων
φτάνουν στο Μοναστηράκι από τους ρακοσυλλέκτες.
Δυστυχώς όμως η κρίση έβαλε για καλά το χέρι της και οικογενειακά κειμήλια
πουλιούνται για ένα κομμάτι ψωμί και καταλήγουν στο Γιουσουρούμ
και στην συνέχεια σε άλλο παζάρι χλιδάτο στην Ευρώπη μετά από κατάλληλη
επεξεργασία.
Ταμειακές μηχανές δεν θα δείς όπως και αποδείξεις ...
Το άλλο χειρότερο δράμα που δυστυχώς συνεχίζεται είναι οι χρήστες που αρπάζουν από τα σπίτια τους ότι βρίσκουν και τα σκοτώνουν στην κυριολεξία
σε ασυνείδητους "επαγγελματίες"στο Μοναστηράκι.
Συνηθισμένο τέτοιο στέκι τα τελευταία χρόνια εξακολουθεί να είναι το στενάκι
Αγίου Φιλίππου δίπλα στην εκκλησία.
Στο Θησείο με θέα την Ακρόπολη η αγορά της Κίνας απλωμένη ατελώνιστη
σε σεντόνια ....πάνινα πατσούτσια...ομπρέλες...τσάντες
με πρόθυμους πολυεθνικούς πωλητές να σε εξυπηρετήσουν.
πίσω στα παλιά