Tου Νικου Βατοπουλου
Ήταν Κυριακή πρωί και η πλατεία της Αγίας Ειρήνης είχε μία ζωηρή ηρεμία. Κατευθυνόμουν προς το νέο αξιοθέατο της πόλης, το υπό κατασκευήν ξενοδοχείο «Εμπορικόν» στην οδό Αιόλου. Στο ισόγειο έχει ήδη ανοίξει το Spollati, που ήταν ο προορισμός μου, σαν μια ψήφος εμπιστοσύνης στη νέα επιχειρηματικότητα.
Καθώς κατέβαινα την οδό Περικλέους για να βρω την Αιόλου και περνούσα από όψεις κατηφείς και αφυδατωμένες, σκεφτόμουν ότι αυτήν τη διαδρομή δεν θα την έκανα Κυριακή πρωί πριν από πέντε χρόνια, γιατί ούτε η πλατεία της Αγίας Ειρήνης θα είχε «ζωή» ούτε η Αθήνα θα είχε τέτοια «ανάγκη στήριξης». Περπατούσα με τη συναίσθηση του πολίτη που βιώνει τη μεταβολή της πόλης. Την αλλαγή της ζωής. Τη μετατόπιση.
Με αυτές τις σκέψεις, όταν έφτασα στην πλατεία της Αγίας Ειρήνης και είδα γεμάτα τα τραπέζια ολόγυρα με Αθηναίους να απολαμβάνουν μοναχικό διάβασμα με εφημερίδα, βύθισμα σε κινητό ή τάμπλετ ή συζήτηση με την παρέα τους, αναθάρρησα. Αν μη τι άλλο, ήταν μια ωραία εικόνα. Η πόλη είναι και εικόνα. Διαχέει μηνύματα. Προκαλεί σκέψεις και αισθήματα.
To «Εμπορικόν» είναι εργοτάξιο εσωτερικά. Η όψη είναι σχεδόν έτοιμη.
Σε λειτουργία στο ισόγειο το Spollati, με το ωραίο πλακόστρωτο δάπεδο και ακριβώς δίπλα, ένα ολοκαίνουργιο οικονομικό εστιατόριο όπου σερβίρεσαι με δίσκο και κάθεσαι σε ωραίους πάγκους, πολύ ευρωπαϊκό, χαρούμενο και φωτεινό. Παντού δουλεύουν νέοι Ελληνες, ευγενικοί, χαμογελαστοί, που δείχνουν να θέλουν να κάνουν καλά αυτό που έχουν αναλάβει.
Αυτό, πιστεύω, είναι η μεγαλύτερη επένδυση.
Παρατηρώντας την πλατεία της Αγίας Ειρήνης με το φως του πρωινού, με τις προσόψεις των αθηναϊκών κτιρίων (γιατί ορισμένα από αυτά νιώθεις ότι μόνο στην Αθήνα θα μπορούσαν να έχουν γεννηθεί) είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε μία πόλη με αστικό βάθος. Εβλεπα τον ναό της Αγίας Ειρήνης, από τις ωραιότερες νεοκλασικές εκκλησίες της Ελλάδας, που υψώνεται με τόσο σεμνή μεγαλοπρέπεια, και ολόγυρα τα άνισα σε ύψος παλιά κτίρια, με ρίζες απλωμένες βαθιά. Αφησα την πλατεία με μια ανάσα πληρότητας. Στα πρόσωπα των νέων Ελλήνων, στην ανάγκη τους να πάρουν από την πόλη δικαιωματικά ομορφιά και αξιοπρέπεια, είδα την πόλη του αύριο.Αυτό, πιστεύω, είναι η μεγαλύτερη επένδυση.