Οργάνωση Βοήθειας και Αποκατάστασης των Ηνωμένων Εθνών η γνωστή ως Ούνρα
μετά τον πόλεμο μας έστελνε τρόφιμα και ρούχα.
Στην διανομή στους εξαθλιωμένους Αθηναίους το μέσον και το ρουσφέτι είχαν τον πρώτο
λόγο.
Δεν έπαιρναν όλοι τα ίδια....
Ο περισσότερο δεξιός έπαιρνε κάτι παραπάνω από τον λιγότερο ενώ η οικογένεια
του αντάρτη που την είχε κοπανίσει στον Σοβιετικό παράδεισο ...έπαιρνε ότι άχρηστο
περίσσευε από τα διαλεγμένα.
Ευτυχώς γι αυτούς που υπήρχε η γειτονιά.
Και τι σαβούρα δεν έστελναν από ρούχα οι σύμμαχοι.....από κορσέδες....μακρυά φορέματα
για δεξιώσεις...ρούχα παλιά του ράγκμπυ.
Υπήρχαν και οι κονσέρβες με γάλα με κρέας αλλά εξαφανιζόντουσαν για να τα δείς στο ράφι
του μαυραγορίτη του μπακάλη που ήταν στενοχωρημένος για την λήξη του πολέμου.
Στους δρόμους έβλεπες να κυκλοφορούν με τα Αμερικάνικα τα χρωματιστά
σαν κλόουν στο τσίρκο.
Οι τιράντες έσωζαν την κατάσταση και κρατούσαν τα φαρδιά παντελόνια.
Σκελετωμένοι οι περισσότεροι από την Κατοχή πού να σταθούν τα ρούχα.
Στο σχολείο το γάλα σκόνη και το κίτρινο τυρί με την κουταλιά από μουρουνέλαιο.
Βάζαμε και στην σάκα για το σπίτι περίσσευμα που έπαιρναν οι περισσότερο
μπακανιάρηδες.
Τα άδεια τσίγκινα δοχεία με την περιβόητη χειραψία των συμμάχων τα έβλεπες
γλάστρες με βασιλικό στις αυλές.
Τα τσουβάλια από το αλεύρι που ήταν λευκά και σινιέ γινόντουσαν....
μαξιλαροθήκες αλλά και σώβρακα.
Η ραπτομηχανή απαραίτητη στο σπίτι.....
Για αρκετά χρόνια όταν ήθελες να πειράξεις κάποιον για το ντύσιμό του
έλεγες...."....στην Ούνρα ντύνεσε...".
Δεν βαριέσε με τούτα και με τα άλλα κάτι βάζαμε στην κατσαρόλα και στο
στομάχι.
Ειδικά η χαρακτηριστική βαρειά μυρουδιά του κίτρινου τυριού της Ούνρα που τρώγαμε στο σχολείο πήρε χρόνια για να την ξεπεράσω.
πίσω στα παλιά