Τα έβλεπες στο ΕΒΓΑΤΖΙΔΙΚΟ και στο ζαχαροπλαστείο εκείνα τα χρόνια
και κοντοστεκόσουνα.
Κώκ και "μπαμπάς" ή σαβαρέν για τους έχοντες τρόπους....
Μεγάλα σε μέγεθος...χορταστικά....
Σου το έδινε στο χέρι με ένα χαρτί και μέχρι να πληρώσεις είχες φάει το μισό.
Τον μπαμπά λόγω σαντιγύ και σιροπιού άφθονου το προτιμούσαν και οι γλεντζέδες της εποχής.
Αφού έπιναν τα κρασιά τους έψαχναν για ΕΒΓΑΤΖΙΔΙΚΟ για κάτι γλυκό.
Φυσικά υπήρχαν γι αυτούς και οι μπακλαβάδες και τα καταϊφια....
Οτιδήποτε σιροπιαστό για να στανιάρουν με τις μισές που είχαν πιεί.
Υπήρχε παλιά ένα υπόγειο εργαστήριο ζαχαροπλαστικής στην Μάρνη
που έφιαχνε πάστες και κυρίως κώκ μπαμπάδες ρόξυ σάμαλι.
Δούλευε αρκετός κόσμος....μαρμάρινοι πάγκοι πεντακάθαροι
και απ΄έξω να φορτώνουν οι πελάτες.
Χρυσές δουλειές ...εκτός από ΕΒΓΑΤΖΙΔΙΚΑ είχε πελάτες και τα κυλικεία
των κινηματογράφων.
Δουλεύανε τότε τα σινεμά...είχε και Α΄και Β΄προβολής ανάλογα με τα βαλάντια.
Η προσιτή διασκέδαση....δεν υπήρχε τηλεόραση.
Στο διάλλειμμα με τον ταβλά ο μικρός που θα ήταν και μεγάλος
διαλαλούσε το εμπόρευμα...."...σάμαλι...παστέλι...κώκ...ρόξυ..."
Στο καφενείο την Κυριακή μετά την εκκλησία με τον πατέρα.
Ένα καφέ γι αυτόν και ένα γλυκό για το παιδί....το κώκ ήταν
σε πρώτη προτίμηση.
Μόλις θα το έτρωγε...σε χρόνο μηδέν δηλαδή θα έφευγε για την αλάνα
ενώ ο πατέρας θα έμενε για να πάρει σειρά και να διαβάσει την
μοναδική εφημερίδα του καφενείου.
πίσω στα παλιά