Και το κρύο σφίγγει και κυκλοφορούμε από δωμάτιο σε δωμάτιο με χοντρά ρούχα και τσακωνόμαστε ποιός θα πάει στην παγωμένη κουζίνα να φιάξει
ένα τσάϊ...
Γιατί μας κακοφαίνεται εμάς τους παλιούς όμως;
Δεν τα ζήσαμε;
Ναι...είμαστε όμως νέοι και κοιτάγαμε περίεργα τους ηλικιωμένους που μπαμπουλοδενόντουσαν μέσα στο σπίτι φορώντας ακόμα και σκούφο και τιρλίκια πάνω από τις κάλτσες και κολλούσαν στην ξυλόσομπα σαν βδέλες....
Ε ρε δίκια που είχαν!
Τις θερμοφόρες και τα μπουκάλια με το ζεστό νερό κάτω από το πάπλωμα
πώς να τα ξεχάσεις....
Όσο για το πάπλωμα για να αλλάξει πλευρό ο γέρος μαρτυρούσε....
ήταν βαρύ κι αν δεν το είχε χτυπήσει ο πλανώδιος παπλωματάς εκείνη
την χρονιά σκεύρωνε...
Βέβαια πάνω από το πάπλωμα και καναδυό κουβέρτες συνήθως στρατιωτικές
που δεν τις περνούσε σφαίρα....
Αχ ο φουκαράς και να ήθελε να πάει το βράδυ προς νερού του στην κοινόχρηστη της αυλής τι γινότανε στο σπίτι....
Χαμός....έξω το τσιμέντο με πάγο κι αν γλιστρούσε ο γέρος ήθελε γενικό σέρβις στην καλύτερη...
Τον έπιανε από την μια η γριά και από την άλλη η κόρη και τον πήγαιναν κάνοντας ευχές να μην είναι...πιασμένη....
Γελούσαμε οι μικρότεροι τότε...και να που περάσανε τα χρόνια και φτάσαμε
να θυμηθούμε τα παλιά και να υποστούμε τα ίδια .
Πίσω στα παλιά
