(ΠΡΩΗΝ)ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΦΑΓΕΙΑ ΑΘΗΝΩΝ

Η περιοχή που σήμερα αποτελεί το Δήμο Ταύρου, ανήκε μέχρι τα 1934 στον Δήμο Αθηναίων και ήταν γεμάτη περιβόλια. Κοβόταν  στα δύο, όπως και σήμερα, από τις γραμμές του τρένου του Ο.Σ.Ε. Από την πλευρά των γραμμών (σημερινή περιοχή Εσταυρωμένου) και στην οδό Κωνσταντινουπόλεως, υπήρχαν προχώματα για την άσκηση των στρατιωτών του στρατοπέδου ΡΟΥΦ.

Εν έτει 1916 και επί δημαρχίας Εμμανουήλ Μπενάκη κατασκευάσθηκαν τα κτήρια  που μετέπειτα παραχωρήθηκαν στον δήμο(1920) για να γίνουν ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΦΑΓΕΙΑ πλευρικά στην οδό Πειραιώς και σε μια έκταση 17 στρεμμάτων.

 Το 1934 έγινε ο διαχωρισμός των Δήμων και Κοινοτήτων από το Δήμο Αθηναίων. Ανάλογα με τον αριθμό των κατοίκων της περιοχής που αποσπόνταν χαρακτηρίζοντας αυτή Δήμο η Κοινότητα. Έτσι, μεταξύ των Κοινοτήτων που ιδρύθηκαν τότε ήταν και η πρώην Κοινότητα Νέων Σφαγείων. Ο πληθυσμός της νέας Κοινότητας  με βάση την απογραφή του έτους 1928 ήταν τότε 6.200 κάτοικοι.

Από το έτος 1935 το Κοινοτικό Συμβούλιο με ομόφωνη απόφαση του είχε ζητήσει να αλλάξει η Κοινότητα το όνομα της «Νέα Σφαγεία» επειδή ήταν κακόηχο και να μετονομαστεί σε Κοινότητα Ταύρου. Μάλιστα για το σκοπό αυτό είχε αποστείλει προς την Κεντρική Διοίκηση μαζί με την απόφαση της και σχετική γνώμη του τότε Δασκάλου και Ακαδημαϊκού Δημ. Γρ. Καμπούρογλου.

  Έτσι, μετά την εγκριτική απόφαση της Κεντρικής Διοίκησης , η Κοινότητα  από τον Ιούλη του 1936 άρχισε να εμφανίζεται με το νέο της όνομα, Κοινότητα Ταύρου. αργότερα η ίδια η Κοινότητα με το από 19/12/1942 Κανονιστικό διάταγμα  «Περί αναγνωρίσεως Δήμων εν των Νομώ Αττικοβοιωτίας» αναγνωρίστηκε σε Δήμο.

Οταν το 1934 δημιουργήθηκε ο Δήμος Ταύρου, ως Κοινότητα Νέων Σφαγείων τότε,

 τα οικόπεδααυτά παρέμειναν ιδιοκτησία του Δήμου Αθηναίων και στη θέση

 των δημοτικών σφαγείων δημιουργήθηκαν διάφορες υπηρεσίες.

Ωστόσο, όλα τα δημοτικά συμβούλια του Δήμου Αθηναίων από το 1982 μέχρι σήμερα έχουν δεσμευτεί ν΄ απομακρυνθούν οι υπηρεσίες και να αποδοθεί ο χώρος στο δήμο  για πράσινο"

 έκτασης 17 στρεμμάτων.

 Σήμερα ο χώρος είναι σχεδόν εγκαταλελειμμένος και το μόνο που έχει μείνει ώστε να μας θυμίζει το παρελθόν, είναι η είσοδος των σφαγείων, η οποία ανακαινίστηκε μια φορά απο τον δήμο Αθηναίων και μια από τους σύγχρονους νεοέλληνες. Αλλά και οι σιδερένιοι κρίκοι οπού και έδεναν τα ζώα τους οι διαβάτες και οι έχοντες εργασία στα σφαγεία.