Πίσω από την Αθηνάς ήταν ένα μαγεριό....καραϋπόγειο....έπρεπε να προσέχεις
που κατεβαίνεις και διάβαζες μια ταμπέλα από χασαπόχαρτο...
"...προσοχή το κεφάλι..." έπρεπε την κατάλληλη στιγμή να σκύψεις για να μην κουτουλήσεις.
Μωρέ άκουγες μπόλικα ...ώχ...παρά την πινακίδα.
Κανένα μεσημέρι πηγαίναμε από την δουλειά γιατί μετά είχε συνέχεια....
Ήταν και στέκι των κοριτσιών που κάνανε πιάτσα στην περιοχή ή δουλεύανε
σε "σπίτια".
Έξω καρδιά θυμάμαι....
Είχαν μεγάλο σεβασμό στις μεγαλύτερες ....αυτές δουλεύανε στα "σπίτια"
σαν καθαρίστριες.
Έβλεπαν στο πρόσωπό τους το μέλλον τους παρ΄όλα αυτά είχαν κέφι και κυρίως
ήταν γενναιόδωρες.
Ο ταβερνιάρης έκανε τεμενάδες και ο μικρός τούμπες.
Τον πειράζανε τον φουκαρά...λίγο παραπάνω την φούστα και παρ΄το πιάτο κάτω
που κρατούσε και το γέλιο να πηγαίνει σύννεφο.
Όταν έφευγαν όμως και έπαιρνε το χαρτζιλίκι που του είχαν αφήσει έλαμπε
από χαρά.
Αλήθεια τι είχε το μαγεριό από φαγητά;
Πρώτη κατσαρόλα και πρώτο γραμμένο στο μενού στον πίνακα με κιμωλία
"....στιφάδο..."
Μύριζε όλο το μαγαζί...
" Λαγός είναι;" τον πειράζανε τον ταβερνιάρη...."...ναι κουνέλι αλλά αγριεμένο..."απαντούσε γελώντας.
Είχε όμως και φασολάδα και μακαρονάδα ορφανή μόνο με σάλτσα από κοκκινιστό οπότε έπαιρνες δωρεάν γεύση κρέατος.
Άνοιγε από το πρωϊ με πατσά....
Η αγορά βλέπεις δίπλα και οι εργαζόμενοι εκεί είχαν σηκωθεί αξημέρωτα
οπότε έπρεπε να φάνε για να αντέξουν.
Ξέπεφτε και κανένας τουρίστας καμμιά φορά από περιέργεια...
Το μπάμ στο κεφάλι δεν το γλύτωνε κατεβαίνοντας...τον πειράζανε μετά
οι πελάτες τον ταβερνιάρη γιατί δεν γράφει στην πινακίδα και Αγγλικά
"...προσοχή το κεφάλι..."
πίσω στα παλιά