Αν θυμάμαι καλά το ΄60 υπήρχε οικογενειακός γιατρός δια πάσαν νόσον....στην Αθήνα.
Αυτό η θύμηση με αφορμή τον Άδωνι τον Υπουργό Υγείας που τον άκουσα να λέει για την επαναφορά του θεσμού.
Μάλιστα συνέστησε και εις τους Έλληνες και Συνέλληνες να αποφεύγουν
την συχνή επαφή με τα νοσοκομεία προς αποφυγείν λοιμώξεων....κολοβακτηριδίων...
σαλμονέλας... σύφιλης και άλλες παιδικές ασθένειες.
Η ανάλυση των ασθενειών είναι του γράφοντος.
Θα πηγαίνουμε λοιπόν στα νέα κέντρα υποδοχής που φιάχνει και εκεί θα είναι
όλα αποστειρωμένα....αλλά για καλύτερη σιγουριά να ξαναγυρίσουμε
στα ματζούνια της γιαγιάς.
Ωχ Θεέ μου!
Κανένας λογικός σε αυτόν το τόπο;
Αλήθεια πώς θυμάμαι τον οικογενειακό γιατρό εκείνων των χρόνων....
Μονοκατοικία μετά υπηρεσίας ....κήπο με κηπουρό ανά τακτά διαστήματα...
κουρσάρα.
Είχες δωρεάν ασφάλιση υποτίθεται....
Στο πίσω μέρος του βιβλιαρίου το όνομα του γιατρού εις τον οποίον ανήκες
ψυχή τε και σώματι.
Πυρετό το παιδί....έτρεχε η μάνα στο σπίτι του γιατρού ...άνοιγε η σύζυγος
που έκανε και την γραμματέα...
"....θα του το πω...λείπει....".
Μπορεί και να κοιμότανε ή να βαριότανε....ή να γνώριζε ότι δεν ήσουν
ανοιχτοχέρης...άσχετα αν είχες ή δεν είχες.
Κάποια στιγμή ερχότανε....εξέταζε...έγραφε την συνταγή....
"...ξέρει η Καίτη...της γράφω..."
Ήταν το μικρό όνομα της φαρμακοποιού της γειτονιάς όπου ανυπερθέτως
πήγαινε και ο γιατρός εκεί κάθε απόγευμα...."για να τα πούνε".
Αν ήθελες ...ας πήγαινες σε άλλο φαρμακείο....
Έκανε να φύγει ο γιατρός μετά την εξέταση και κοντοστεκότανε
στην πόρτα.
Η μάνα έβγαζε ότι μπορούσε από το ταμείο (κουτί της ΦΥΤΙΝΗΣ)
και το έσφιγγε στο "δειλά" απλωμένο χέρι του οικογενειακού γιατρού.
Έριχνε ματιά αυτός και ανάλογη και η ξινίλα στην μούρη.
Η χειρότερή του όταν πήγαινε επισκέψεις στις θρυλικές
αυλές.
Ερχότανε το βράδυ ο πατέρας και ρωτούσε για τον γιατρό....
"....πόσα του έδωσες του Καρφόχριστου;"
Σκληρή βρισιά....ήταν αυτός που κατασκεύασε τα καρφιά για την Σταύρωση!
πίσω στα παλιά