Το ρολόι δείχνει οκτώ το πρωί, της 16ης Ιουλίου 1900, όταν ο διάδοχος του Ιταλικού Θρόνου, Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ΄, φτάνει στο λιμάνι του Πειραιά. Λίγο το πρωινό της άφιξης και λίγο το γεγονός ότι ο Ιταλός διάδοχος απουσιάζει ήδη δύο μήνες από την χώρα του, περιπλέοντας μαζί με την συζυγό του την Ανατολική Μεσόγειο υπό αυστηρό ιγκόγνιτο, κάνουν την άφιξή του σχετικά άγνωστη και λιτή αφού τον προϋπαντούν ελάχιστα πρόσωπα όπως φαίνεται και από την σχετική φωτογραφία που διασώθηκε. Ο Εμμανουήλ αφήνει την θαλαμηγό του "Ζέλλα" και με ατμάκατο βγαίνει στο λιμάνι του Πειραιά από όπου μπαίνει στον σιδηρόδρομο (σε ειδικά διαμορφωμένο βαγόνι υποδοχής υψηλών επισήμων, που πάντα υπήρχε στον σταθμό του Πειραιά) και ανεβαίνει στην Αθήνα. Το μεσημέρι στις 14.00 επιστρέφει στην θαλαμηγό του και δύο ώρες αργότερα (16.00΄) δηλώνει στις αρχές την αναχώρησή του με προορισμό τη Νάπολη. Επειδή όμως ο Ισθμός λειτουργούσε τότε μέχρι την δύση του ηλίου (τον Ιούλιο μήνα, έκλεινε στις 20.00) και η θαλαμηγός "Ζέλλα" αδυνατούσε από τον Πειραιά σε 4 ώρες να διέλθει τον Ισθμό, ο Ιταλός διάδοχος αποφασίζει να αλλάξει το δρομολόγιό του αυθαίρετα και άνευ ουδεμίας ενημέρωσης, να ξεκινήσει την επομένη μέρα με σκοπό να εκτελέσει το γύρο της Πελοποννήσου.
Όμως την επόμενη μέρα (17 Ιουλίου) ο πατέρας του Ουμβέρτος, Βασιλιάς της Ιταλίας την στιγμή που βγαίνει από κάποιο γυμναστήριο (παλαίστρα) όπου παρακολουθεί γυμναστικούς αγώνες, πέφτει νεκρός από τις σφαίρες περιστρόφου, άγνωστου δράστη μέχρι εκείνη την στιγμή. Βασιλιάς της Ιταλίας ανακηρύσσεται ο μέχρι τώρα διάδοχος αυτού, Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ΄, ο οποίος όμως μόλις έχει αναχωρήσει από τον Πειραιά, με άγνωστο προορισμό. Ο Βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο νέος Βασιλιάς. Αλλά που είναι ο νέος Βασιλιάς;
Η Ιταλική Πρεσβεία στην Ελλάδα, βρίσκεται λοιπόν σε στενάχωρη θέση, διότι αδυνατεί να πληροφορήσει τον Εμμανουήλ για τα συμβαίνοντα. Στον Πειραιά η αναστάτωση μεγάλη αφού μόλις λίγη ώρα πριν η ατμάκατος ήταν εκεί, ενώ θα έπρεπε να είχε φύγει το απόγευμα της προηγούμενης, με δηλωμένη ρότα για ισθμό αλλά στην πορεία αυτή δεν ανευρίσκουν οι αρχίες ούτε το σκάφος, ούτε τον Εμμανουήλ!!! Τότε ο α΄ γραμματέας της Ιταλικής Πρεσβείας στην Ελλάδα, Νόμπιλι παρουσιάζεται στον Έλληνα Πρωθυπουργό (Θεοτόκη) και ζητά την βοήθειά του.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός κ. Θεοτόκης που διατηρούσε παράλληλα και την ιδιότητα του Υπουργού Ναυτικών, διατάσσει όλους του Λιμενάρχες της Πελοποννήσου εάν καταπλεύσει στο λιμένα τους η θαλαμηγός "Ζέλλα" να παραμείνει εκεί ώστε να γίνει η αναγγελία των νέων στον Εμμανουήλ.
Στις ελληνικές εφημερίδες τα πρωτοσέλιδα δίνουν και παίρνουν:
«Η θάλασσα του Πειραιά άφησε τον Βίκτορα Εμμανουήλ να αγνοεί ότι είναι βασιλεύς, ενώ την ίδια στιγμή τα τηλεγραφικά καλώδια βροντούν από το άγγελμα. Ο Βασιλεύς πέθανε, ζήτω ο Βασιλεύς».
Αυτή η μυθιστορηματικού τύπου λεπτομέρεια θα παρακολουθεί το νέο βασιλιά σε όλο του τον βίο, με φωτεινά σήματα σηματογράφων, με κρότους τηλεγραφικών χειριστηρίων, με κινητοποιήσεις ατμακάτων, με διασταυρώσεις όλων των αγγελτήριων δυνάμεων οι οποίες τέθηκαν σε κίνηση ανά την Μεσόγειο για την εξεύρεση του νέου Βασιλιά της Ιταλίας.
Τελικώς στις 19 Ιουλίου 1900 η θαλαμηγός φθάνει στο Ρήγιο της Καλαβρίας στις 11.30 το πρωί αφού όλο το Ελληνικό ναυτικό, λιμενικές αρχές, αστυνομία και στρατός χτενίζουν τη χώρα. Εκεί ο Εμμαουήλ μαθαίνει τα νέα και αναχωρεί αμέσως σιδηροδρομικώς αρχικά για τη Μόντζα και στην συνέχεια για την Ρώμη όπου θα γίνονταν η τελετή στέψεως. Η Βασιλεία του Εμμανουήλ του Γ΄, ήταν τραγική όχι γιατί ξεκίνησε με την εξαφάνισή του από το λιμάνι του Πειραιά αλλά γιατί κατά την διάρκεια της βασιλείας του η Ιταλία ενεπλάκη σε δύο Παγκόσμιους Πολέμους και περιελάμβανε δυστυχώς και την άνοδο του ιταλικού φασισμού. Ο Εμμανουήλ ήταν αυτός που ανακήρυξε τον εαυτό του Αυτοκράτορα της Αιθιοπίας και Βασιλιά της Αλβανίας, παραιτήθηκε το 1946 κατέφυγε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και πέθανε το επόμενο έτος.
Στέφανος Μίλεσης
Ερευνητής της Πειραϊκής Ιστορίας