Οι παιδικές σκανδαλιές εκείνων των χρόνων δεν ήταν και λίγες με θύματα κυρίως τους περίεργους γείτονες.
Όταν παίζαμε στον χωματόδρομο σηκώναμε σκόνη και έβγαινε μια ηλικιωμένη
με το λάστιχο και μας κατάβρεχε μαζί με το χώμα....λάσπη στον δρόμο άρα το δίτερμα τελείωνε άδοξα.
Έπρεπε λοιπόν να τιμωρηθεί και μετά από σύσκεψη η τιμωρία αποφασιζότανε....
Την γάτα της την είχε σαν παιδί της......εύκολη η σύλληψή της και πίσω στην ουρά της δενότανε ένα τενεκεδάκι και αμολιότανε στην αυλή της όπου γινότανε ο χαμός.
Μπροστά η γάτα πίσω η γειτόνισα να τρέχουν.....
Το ζωντανό δεν πάθαινε τίποτα φυσικά αλλά η γριά λαχταρούσε....
Ένας άλλος είχε μανία να σχίζει με σουγιά τις λαστιχένιες μπάλες όταν
έπεφταν στην αυλή του και στην συνέχεια τις πέταγε στον δρόμο.
Δεν άργησε να γίνει ο καλύτερος φίλος του τζαμά που είχε μάθει απ΄έξω
τα μέτρα από το παράθυρο.
Η σφεντόνα έκανε θαύματα.....
Δεν γλύτωνε και στην αυλή η σπιτονοικοκυρά όταν πότιζε με το μαύρο το λάστιχο
που όπου το έπιανες μουτζουρωνόσουνα......της το τσακίζαμε όταν δεν έβλεπε
και το βάζαμε στα πόδια.
Φώναζες απ΄έξω από το σπίτι της την γειτόνισα....
"....κυρά Μαρία τρέχα στο τηλέφωνο...."
Και έτρεχε η φουκαριάρα με την ψυχή στο στόμα στο τηλέφωνο
"δια το κοινόν "του ψιλικατζή
και καταλάβαινε την φάρσα και άντε να βρεί τον ένοχο στην αλάνα.
πίσω στα παλιά