Έπαιρνες ξύλα οικοδομής κανένα γυαλόχαρτο για τις σκλήθρες ....ρουλεμάν
από μηχανουργείο παλιά...έκανες και κανένα θέλημα για το τζάμπα....τέσσερεις
βιδωτές υποδοχές και μια στραβωμένη μπετόβεργα.
Σε βοηθούσαν οι γείτονες για όλα αυτά.....
Έτοιμο το όχημα και δώστου πάνω κάτω στα πεζοδρόμια αλλά και στην άσφαλτο
με τα αυτοκίνητα (που ήταν λίγα) να σου κορνάρουν....βέβαια την φάπα δεν την γλύτωνες αν το μάθαινε η μάνα από την γειτόνισα που σε είχε δεί στον δρόμο.
Το καλοκαίρι αναστενάζανε στην γειτονιά από τον θόρυβο ....
Υπήρχαν και τα αγοραστά πατίνια....του κουτιού...του μαγαζιού με ωραία
χρώματα και με ρόδες δηλαδή και για τον χωματόδρομο.....ακριβά για το
κουτί της ΦΥΤΙΝΗΣ δηλαδή το οικογενειακό ταμείο που υπήρχε στην εταζέρα.
Ποιός να το κλέψει...και άντε και το έκανε ακόμα θα βλαστήμαγε.
Να μην ξεχάσω και τους αγώνες με τα πατίνια...ποιός θα βγεί πρώτος....
πάντα κέρδιζε ο ξυπόλητος της παρέας....σκληρό καρύδι και οι πατούσες του
σαν σόλες....ποτέ δεν είχαν ματώσει.
Τον πειράζαμε και αυτός γέλαγε και στο δίτερμα ακόμα ξυπόλητος.
πίσω στα παλιά