Είναι μια συνήθεια που δεν κόβεται το περπάτημα στο Καρακέντρο της Αθήνας.....
Από τους ίδιους δρόμους...τα στενά....
Λουκέτα....κλειστά...έρημα...θα είναι Κυριακή σκέπτομαι....μα όχι μόνο καθημερινές είναι οι βόλτες μου....
Έξω από το παλιό ΑΤΕΝΕ της Σταδίου.....μαυσωλείο....κόσμος μπαινόβγαινε κάποτε...
"ζητούνται..." στις βιτρίνες του κάποτε....διάλεγες υπήρχαν και δίπλα και απέναντι κι άλλες πινακίδες....
Πρίν από την Ομόνοια ο ΚΑΤΡΑΝΤΖΟΣ τον είχαν κάψει....δούλευε κάποιος
νεαρός εκεί....εξαιρετικός πωλητής σε κοστούμια.....πώς τα έφερε η μοίρα
και τον ξαναείδα να τον κρατάει ...να τον σέρνει η γυναίκα του....εγκεφαλικό
βλέπεις.
Τέλος πάντων...προχώρησα....
Έστριψα αριστερά στην Αιόλου....προχώρησα προς τον ΚΡΙΝΟ το λουκουματζίδικο και νάσου ο Αντρέας ....με το "φτερού" που τον φώναζαν κάποτε δεν θύμωνε....
Με σορτσάκι ο δικός σου και φανελάκι μαυρισμένος με χρόνια κι αυτός στην πλάτη έφιαχνε το εμπόρευμα...τα φτερά....με αυτά έζησε και ζεί....
"Καλημέρα Αντρέα....ζέστη σήμερα...."
"Πού είσαι παλληκάρι μου;"
"Ναι ρε Αντρέα η γοργόνα μου λείπει...."
Γέλια.....
"Αντρέα ερήμωσε η γειτονιά....θυμάσε κάποτε ...."
"Όχι μελαγχολίες αγάπη μου....μόνο αυτό μας έλειπε τώρα....φτεράαααα..."
Και ξεκίνησε για το μεροκάματο....
Έστριψα προς την Παναγιά την Ρόμβη....στον ομώνυμο δρομάκο που
σε βγάζει στην Ερμού....
Ναι είχε πολλούς τουρίστες ....φωτογράφιζαν την Καπνικαρέα
και την απαραίτητη πινακίδα...."ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ"
και στα Αγγλικά.
πίσω στα παλιά