Τα βαριά ξύλινα ντουλάπια με τις σκαλιστές κορνίζες βρίσκονται στην ίδια θέση από τότε που τοποθετήθηκαν εκεί, το 1935. Πολλά από τα σκουρόχρωμα έπιπλα του φαρμακείου, όπως οι ωραίες καρέκλες στις οποίες καθόμαστε, «είναι κι αυτά επίσης από το 1935, από τότε που το φαρμακείο του πατέρα μου ματαστεγάστηκε στη θέση που βρισκόμαστε τώρα.
«Πριν, από το 1924, οπότε και ιδρύθηκε, το φαρμακείο μας ήταν στην απέναντι πλευρά της Κηφισιάς» μας εξηγεί η κ. Λένα Τριανταφύλλη – Μπακάκου, τρίτη γενιά φαρμακοποιών.
«Ο παππούς μου, Πέτρος Τριανταφύλλης διατηρούσε φαρμακείο στο Μαρούσι (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ). Έπειτα τη σκυτάλη την πήρε ο πατέρας μου, Γεώργιος Τριανταφύλλης, ο οποίος και δημιούργησε το φαρμακείο που βλέπετε σήμερα», τονίζει η κ. Μπακάκου
Αφορμή για τη συζήτηση μας το οριστικό κλείσιμο του φαρμακείου της έπειτα από 89 συναπτά έτη παρουσίας στο κέντρο της Κηφισιάς. Στον υαλοπίνακα της εξώπορτας η κ. Τριανταφύλλη εδώ και μέρες είχε φροντίσει να αναρτήσει ανακοίνωση που ενημέρωνε την πελατεία της για το οριστικό κλείσιμο του φαρμακείου για λόγους πέραν της θέλησής της ή για λόγους που άπτονται στον παραλογισμό της ελληνικής δημόσιας διοίκησης.
Η ευσυνειδησία που την διακρίνει την οδήγησε να ενημερώσει όλους τους πελάτες της, για την αρνητική εξέλιξη της υπόθεσής της και το κλείσιμο του φαρμακείου, με επιστολές που στάλθηκαν ταχυδρομικώς.
«Αναρωτιέμαι τι σημαίνει η περίφημη απελευθέρωση του επαγγέλματος του φαρμακοποιού. Αυτή τη στιγμή η ελληνική πολιτεία με υποχρεώνει, επειδή έχω συμπληρώσει το 70ο έτος της ηλικίας μου, να συνταξιοδοτηθώ. Πώς είναι δυνατόν οι γιατροί, οι δικηγόροι ή οι πολιτικοί μας να απολαμβάνουν διαφορετικό καθεστώς από εμάς; Επιπλέον, με αυτό που είχα ζητήσει, δηλαδή να μην τεθώ σε καθεστώς υποχρεωτικής συνταξιοδότησης, δεν θα επιβάρυνα και τον κρατικό προϋπολογισμό. Δεν το θέτω προσωπικά, αναφέρομαι γενικότερα στο θέμα. Πώς απορρίπτονται τέτοιες λύσεις σε μια τέτοια εποχή αυστηρής δημοσιονομικής λιτότητας, υποτίθεται;», αναρωτιέται 
η κα. Μπακάκου.
Το προσωπικό ενδιαφέρον του Ι. Μεταξά
Σύντομα η κουβέντα μας περνά στην ιστορία του φαρμακείου της κας Τριανταφύλλη.
«Είναι ένα σημείο αναφοράς για την Κηφισιά και ειδικότερα για τις  παλαιότερες γενιές των Κηφισιωτών» συνυφασμένο με την ιστορία της πόλης από την περίοδο του μεσοπολέμου μέχρι τις μέρες μας.
«Το βράδυ που πέθανε ο Μεταξάς,» συνεχίζει η κα Τριανταφύλλη, «ο βασιλιάς Γεώργιος σταμάτησε εδώ έξω για να πάρει τα τελευταία φάρμακα του προέδρου. Ο Μεταξάς, ως Κηφισιώτης είχε δείξει και προσωπικό ενδιαφέρον για το φαρμακείο μας. Με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου
 ο πατέρας μου και ο βοηθός του έσπευσαν να καταταγούν στο στρατό.
Τη δεύτερη μέρα της κηρύξεως του πολέμου χτυπά στο σπίτι μας ο ίδιος ο Μεταξάς, ο οποίος θεώρησε απαράδεκτο να μένει κλειστό το φαρμακείο σε μια τέτοια εποχή. Παρακάλεσε τη μητέρα μου να κατεβαίνει κάθε μέρα στο φαρμακείο και φρόντισε προσωπικά ο ίδιος να μας στείλει και μια φαρμακοποιό.
Μια μέρα που η μητέρα  μου έφτανε στο κατάστημα είδε κόσμο συγκεντρωμένο απ’ έξω κι άκουγε να ψιθυρίζουν ‘Ο πρόεδρος, 
ο πρόεδρος’. Μπαίνει μέσα και βλέπει τον Μεταξά. ‘Πέρασα να δω αν είστε ευχαριστημένη με την καινούργια φαρμακοποιό’, 
της είπε».
«Από εδώ έχουν περάσει όλοι οι πρωθυπουργοί της χώρας»