η RΟLCΟ
Η τρίτη γενιά της οικογένειας Σουρουλίδη συνεχίζει μια επιχειρηματική διαδρομή που ξεκίνησε στη Σμύρνη το 1922
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 06/02/2011 ΤΟ ΒΗΜΑ
Ο πρόεδρος της εταιρείας κ. Αθ. Σουρουλίδης φωτογραφίζεται με τα προϊόντα με τα οποία ξαναμπήκε η Rolco στην αγορά και τα οποία ως τότε δεν κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα, αλλά ήταν απολύτως συμβατά με το κλίμα της οικολογικής ευαισθησίας που είχε αρχίσει να αναπτύσσεται στην κοινωνία
Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ του 1950 αποτελεί σημείο αναφοράς για όλη τη μεταπολεμική οικονομική εξέλιξη στον ελληνικό χώρο. Και υπό μία έννοια μετά την τραγική περίοδο του πολέμου,
της Κατοχής και του Εμφυλίου, είναι αυτή η περίοδος που πήρε τη «σκυτάλη» απότη δεκαετία του 1930. Πολλές επιχειρηματικές ιστορίες σε «πρώτη ανάγνωση» έλκουν την καταγωγή τους απ΄ αυτή την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία, αλλά στο βάθος του
χρόνου η αφετηρία τους βρίσκεται στα πρώτα μεσοπολεμικά χρόνια. Και κυρίως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Οπως συμβαίνει και στην περίπτωση της Rolco. Τυπικώς η εταιρεία απορρυπαντικών - μία από τις δύο ελληνικές παραγωγικές
μονάδες που λειτουργούν σήμερα- έχει ως αφετηρία το 1958, όταν παρήγαγε το πρώτο ελληνικό απορρυπαντικό, που αντικαθιστούσε το πράσινο σαπούνι στην πλύση των ρούχων. Η αφετηρία της όμως βρίσκεται δύο-τρεις δεκαετίες πιο πίσω.
Από τον παππού των πέντε σημερινών αφεντικών της ελληνικής βιομηχανίας, τονΕυστράτιο Σουρουλίδη, που, περιπλανώμενο, πριν από το 1922 η τύχη τον έβγαλε στη Σμύρνη, όπου παντρεύτηκε και βρέθηκε ιδιοκτήτης φαρμακείου στη «μεγάλη πόλη», ξεκινά η ιστορία της Rolco.
Με αυτή του την ιδιότητα απέκτησε σχέσεις με τις γερμανικές φαρμακευτικές εταιρείες Ηoechst και Βayer. Η καταστροφή δεν άργησε να έλθει, και ευρισκόμενος στην Αθήνα επικοινωνεί με μια από αυτές τις εταιρείες. Ετσι μαθαίνει ότι του οφείλουν ένα πιστωτικό υπόλοιπο, διηγείται ο εγγονός του και πρόεδρος σήμερα της εταιρείας κ. Αθ. Σουρουλίδης. Ο Ευστράτιος Σουρουλίδης ζητεί αντί για χρήματα να του στείλουν χημικά προϊόντα, από τα οποία μπορούσε να παρασκευάσει χρώματα. Πράγματι, οι Γερμανοί τού στέλνουν τις πρώτες ύλες και το υπόγειο του σπιτιού γίνεται το εργαστήριο, μια οικιακή χρωματουργία.
Στη συνέχεια με το ποδήλατο γυρνούσε και τα πουλούσε. Ετσι κατορθώνει πολύ αργότερα, το 1948, να δημιουργήσει τη Βιομηχανία Ανιλίνης (Βιανίλ) Χρωματουργία Μοσχάτου ΑΕ.
Το «Ρολ» και ο ανταγωνισμός
Οπως εξηγεί ο κ. Σουρουλίδης, η ανιλίνη είναι κοινό συστατικό στην παραγωγή χρωμάτων και απορρυπαντικών. Δέκα χρόνια αργότερα, το 1958, οι Εκτωρ και Ιάσων Σουρουλίδης, γιοι του Ευστράτιου, προχωρούν στην παραγωγή του πρώτου απορρυπαντικού, με το οποίο μπορούσε να αντικατασταθεί το πράσινο σαπούνι στην πλύση των ρούχων, το «Ρολ»- απ΄ όπου πήρε και τη σημερινή επωνυμία της η εταιρεία. Ηταν το πρώτο απορρυπαντικό σε μορφή σκόνης, προϊόν αποκλειστικά δικής της έρευνας και παραγωγής. Την ίδια περίοδο η βιομηχανία Βιοχρώμ ΑΕ του Γκέρτσου παρήγαγε το «Νταλ» και σε συμφωνία με την Ρrocter & Gamble άρχισε την παραγωγή του Τide.
Η ανάπτυξη αναγκάζει τους δύο αδελφούς το 1963-64 να μεταφερθούν από το εργοστάσιο της οδού Πειραιώς 32, που ήταν στο Μοσχάτο, στο νέο εργοστάσιο της οδού Αγίας Αννης 111, στην περιοχή του Ρέντη, όπου βρίσκεται και η έδρα της εταιρείας σήμερα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, το 1968, η εταιρεία βγάζει το «Αva», το πρώτο υγρό απορρυπαντικό για πλύσιμο πιάτων, και η παραγωγή της απογειώνεται. Ο κ. Σουρουλίδης σημειώνει ότι «η εταιρεία συνεχώς έβγαζε και κάτι καινούργιο». Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, με μια πρωτοποριακή κίνηση για την εποχή, «ήμασταν η πρώτη εταιρεία στην Ελλάδα που εισήγαγε απορρυπαντικά με πλήρως βιοδιασπώμενα συστατικά, υψηλότερου κόστους αλλά ευεργετικά για το περιβάλλον» προσθέτει ο κ. Σουρουλίδης.
Τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται πιο δύσκολα τη δεκαετία του 1980. Ο ανταγωνισμός γίνεται πιο οξύς. Ωστόσο την ίδια περίοδο αλλάζουν και οι δομές του λιανεμπορίου. Οι πολυεθνικοί όμιλοι που εγκαθίστανται στην ελληνική αγορά έχουν πλέον άλλες σχέσεις με τους πολυεθνικούς ομίλους των καταναλωτικών προϊόντων, πιο προνομιακές. Τα περιθώρια κέρδους περιορίζονται, αλλά η Rolco συνεχίζει να διατηρεί αξιόλογα μερίδια σε όλες σχεδόν τις κατηγορίες προϊόντων που παράγει. Επιλέγει να μειώσει την κερδοφορία της προκειμένου να διατηρήσει αλώβητη την παρουσία της στην αγορά. Και φυσικά γίνεται αποδέκτης αρκετών προτάσεων εξαγοράς. Η τρίτη γενιά της οικογένειας Σουρουλίδη που βρέθηκε πλέον στο τιμόνι της εταιρείας δεν επιθυμεί σε καμία περίπτωση να την πουλήσει. Ωσπου το 2005- ύστερα από συζητήσεις περίπου δύο χρόνων- αποδέχεται την πρόταση της αμερικανικής πολυεθνικής Ρrocter & Gamble να της πουλήσει τα εμπορικά της σήματα και παράλληλα να υπογράψει μια δεκαετή συμφωνία μαζί της για την παραγωγή τους. Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν όπως σχεδιάστηκαν. Οπως λέει ο κ. Σουρουλίδης, «δεν βγαίναμε, το κόστος ήταν μεγάλο, η σύμβαση ήταν τελικώς ασύμφορη» . Και τρία χρόνια αργότερα, το 2008, «κοινή συναινέσει» εκδίδεται το «επιχειρηματικό διαζύγιο»- «όλοι χάσαμε» σημειώνει.
Η «ιδιωτική ετικέτα» και το μεγάλο ρίσκο
Εν τω μεταξύ, η εταιρεία είχε αρχίσει την παραγωγή προϊόντων «ιδιωτικής ετικέτας». Το εργοστάσιο ήταν μεγάλης παραγωγικής δυναμικότητας- αποτελεί τη μεγαλύτερη και πιο σύγχρονη παραγωγική μονάδα απορρυπαντικών στην Ελλάδα- «και ευτυχώς, γιατί έτσι καλύπταμε το κόστος λειτουργίας του» συμπληρώνει. «Τότε αποφασίσαμε να πάρουμε ένα μεγάλο ρίσκο».
Και σε έξι μήνες μετά τη διακοπή των σχέσεων με την Ρrocter & Gamble, «τον Ιούνιο του 2008, ανακοινώσαμε στην αγορά ότι ξαναμπαίνουμε» . Ο νέος τύπος των προϊόντων ήταν τα «πράσινα απορρυπαντικά», προϊόντα που ως τότε δεν κυκλοφορούσαν στην ελληνική αγορά, αλλά που ήταν απολύτως συμβατά με το κλίμα της οικολογικής ευαισθησίας που είχε αρχίσει να αναπτύσσεται στην κοινωνία. Ετσι βγήκε η σειρά «Ρlanet», η οποία αρκετούς μήνες αργότερα πιστοποιήθηκε με το διακριτικό «eco label», δηλαδή ότι πρόκειται για «πράσινο» προϊόν.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ
1922: Ο παππούς των πέντε ιδιοκτητών παντρεύτηκε στη Σμύρνη και βρέθηκε ιδιοκτήτης φαρμακείου 1948: Δημιουργείται η Βιομηχανία Ανιλίνης (Βιανίλ) Χρωματουργία Μοσχάτου 1958: Παρήγαγε το «Ρολ», το πρώτο ελληνικό απορρυπαντικό που αντικαθιστούσε το πράσινο σαπούνι 1962: Η πρώτη χρονιά οργανωμένης βιομηχανικής παραγωγής και εμπορικής δραστηριότητας 1968: Βγάζει το «Αva», το πρώτο υγρό απορρυπαντικό για πλύσιμο πιάτων 1970: Η πρώτη εταιρεία στην Ελλάδα που εισήγαγε απορρυπαντικά με πλήρως βιοδιασπώμενα συστατικά 1980: Τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα, με αύξηση του ανταγωνισμού και μείωση της κερδοφορίας 2005: Αποδέχεται την πρόταση της αμερικανικής Ρrocter & Gamble να της πουλήσει τα εμπορικά της σήματα 2008: Η εταιρεία ξαναμπαίνει στην αγορά με τα «πράσινα απορρυπαντικά»2010: Απέκτησε το 5% της αγοράς στις κατηγορίες των προϊόντων όπου δραστηριοποιείται
της Κατοχής και του Εμφυλίου, είναι αυτή η περίοδος που πήρε τη «σκυτάλη» απότη δεκαετία του 1930. Πολλές επιχειρηματικές ιστορίες σε «πρώτη ανάγνωση» έλκουν την καταγωγή τους απ΄ αυτή την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία, αλλά στο βάθος του
χρόνου η αφετηρία τους βρίσκεται στα πρώτα μεσοπολεμικά χρόνια. Και κυρίως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Οπως συμβαίνει και στην περίπτωση της Rolco. Τυπικώς η εταιρεία απορρυπαντικών - μία από τις δύο ελληνικές παραγωγικές
μονάδες που λειτουργούν σήμερα- έχει ως αφετηρία το 1958, όταν παρήγαγε το πρώτο ελληνικό απορρυπαντικό, που αντικαθιστούσε το πράσινο σαπούνι στην πλύση των ρούχων. Η αφετηρία της όμως βρίσκεται δύο-τρεις δεκαετίες πιο πίσω.
Από τον παππού των πέντε σημερινών αφεντικών της ελληνικής βιομηχανίας, τονΕυστράτιο Σουρουλίδη, που, περιπλανώμενο, πριν από το 1922 η τύχη τον έβγαλε στη Σμύρνη, όπου παντρεύτηκε και βρέθηκε ιδιοκτήτης φαρμακείου στη «μεγάλη πόλη», ξεκινά η ιστορία της Rolco.
Με αυτή του την ιδιότητα απέκτησε σχέσεις με τις γερμανικές φαρμακευτικές εταιρείες Ηoechst και Βayer. Η καταστροφή δεν άργησε να έλθει, και ευρισκόμενος στην Αθήνα επικοινωνεί με μια από αυτές τις εταιρείες. Ετσι μαθαίνει ότι του οφείλουν ένα πιστωτικό υπόλοιπο, διηγείται ο εγγονός του και πρόεδρος σήμερα της εταιρείας κ. Αθ. Σουρουλίδης. Ο Ευστράτιος Σουρουλίδης ζητεί αντί για χρήματα να του στείλουν χημικά προϊόντα, από τα οποία μπορούσε να παρασκευάσει χρώματα. Πράγματι, οι Γερμανοί τού στέλνουν τις πρώτες ύλες και το υπόγειο του σπιτιού γίνεται το εργαστήριο, μια οικιακή χρωματουργία.
Στη συνέχεια με το ποδήλατο γυρνούσε και τα πουλούσε. Ετσι κατορθώνει πολύ αργότερα, το 1948, να δημιουργήσει τη Βιομηχανία Ανιλίνης (Βιανίλ) Χρωματουργία Μοσχάτου ΑΕ.
Το «Ρολ» και ο ανταγωνισμός
Οπως εξηγεί ο κ. Σουρουλίδης, η ανιλίνη είναι κοινό συστατικό στην παραγωγή χρωμάτων και απορρυπαντικών. Δέκα χρόνια αργότερα, το 1958, οι Εκτωρ και Ιάσων Σουρουλίδης, γιοι του Ευστράτιου, προχωρούν στην παραγωγή του πρώτου απορρυπαντικού, με το οποίο μπορούσε να αντικατασταθεί το πράσινο σαπούνι στην πλύση των ρούχων, το «Ρολ»- απ΄ όπου πήρε και τη σημερινή επωνυμία της η εταιρεία. Ηταν το πρώτο απορρυπαντικό σε μορφή σκόνης, προϊόν αποκλειστικά δικής της έρευνας και παραγωγής. Την ίδια περίοδο η βιομηχανία Βιοχρώμ ΑΕ του Γκέρτσου παρήγαγε το «Νταλ» και σε συμφωνία με την Ρrocter & Gamble άρχισε την παραγωγή του Τide.
Η ανάπτυξη αναγκάζει τους δύο αδελφούς το 1963-64 να μεταφερθούν από το εργοστάσιο της οδού Πειραιώς 32, που ήταν στο Μοσχάτο, στο νέο εργοστάσιο της οδού Αγίας Αννης 111, στην περιοχή του Ρέντη, όπου βρίσκεται και η έδρα της εταιρείας σήμερα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, το 1968, η εταιρεία βγάζει το «Αva», το πρώτο υγρό απορρυπαντικό για πλύσιμο πιάτων, και η παραγωγή της απογειώνεται. Ο κ. Σουρουλίδης σημειώνει ότι «η εταιρεία συνεχώς έβγαζε και κάτι καινούργιο». Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, με μια πρωτοποριακή κίνηση για την εποχή, «ήμασταν η πρώτη εταιρεία στην Ελλάδα που εισήγαγε απορρυπαντικά με πλήρως βιοδιασπώμενα συστατικά, υψηλότερου κόστους αλλά ευεργετικά για το περιβάλλον» προσθέτει ο κ. Σουρουλίδης.
Τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται πιο δύσκολα τη δεκαετία του 1980. Ο ανταγωνισμός γίνεται πιο οξύς. Ωστόσο την ίδια περίοδο αλλάζουν και οι δομές του λιανεμπορίου. Οι πολυεθνικοί όμιλοι που εγκαθίστανται στην ελληνική αγορά έχουν πλέον άλλες σχέσεις με τους πολυεθνικούς ομίλους των καταναλωτικών προϊόντων, πιο προνομιακές. Τα περιθώρια κέρδους περιορίζονται, αλλά η Rolco συνεχίζει να διατηρεί αξιόλογα μερίδια σε όλες σχεδόν τις κατηγορίες προϊόντων που παράγει. Επιλέγει να μειώσει την κερδοφορία της προκειμένου να διατηρήσει αλώβητη την παρουσία της στην αγορά. Και φυσικά γίνεται αποδέκτης αρκετών προτάσεων εξαγοράς. Η τρίτη γενιά της οικογένειας Σουρουλίδη που βρέθηκε πλέον στο τιμόνι της εταιρείας δεν επιθυμεί σε καμία περίπτωση να την πουλήσει. Ωσπου το 2005- ύστερα από συζητήσεις περίπου δύο χρόνων- αποδέχεται την πρόταση της αμερικανικής πολυεθνικής Ρrocter & Gamble να της πουλήσει τα εμπορικά της σήματα και παράλληλα να υπογράψει μια δεκαετή συμφωνία μαζί της για την παραγωγή τους. Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν όπως σχεδιάστηκαν. Οπως λέει ο κ. Σουρουλίδης, «δεν βγαίναμε, το κόστος ήταν μεγάλο, η σύμβαση ήταν τελικώς ασύμφορη» . Και τρία χρόνια αργότερα, το 2008, «κοινή συναινέσει» εκδίδεται το «επιχειρηματικό διαζύγιο»- «όλοι χάσαμε» σημειώνει.
Η «ιδιωτική ετικέτα» και το μεγάλο ρίσκο
Εν τω μεταξύ, η εταιρεία είχε αρχίσει την παραγωγή προϊόντων «ιδιωτικής ετικέτας». Το εργοστάσιο ήταν μεγάλης παραγωγικής δυναμικότητας- αποτελεί τη μεγαλύτερη και πιο σύγχρονη παραγωγική μονάδα απορρυπαντικών στην Ελλάδα- «και ευτυχώς, γιατί έτσι καλύπταμε το κόστος λειτουργίας του» συμπληρώνει. «Τότε αποφασίσαμε να πάρουμε ένα μεγάλο ρίσκο».
Και σε έξι μήνες μετά τη διακοπή των σχέσεων με την Ρrocter & Gamble, «τον Ιούνιο του 2008, ανακοινώσαμε στην αγορά ότι ξαναμπαίνουμε» . Ο νέος τύπος των προϊόντων ήταν τα «πράσινα απορρυπαντικά», προϊόντα που ως τότε δεν κυκλοφορούσαν στην ελληνική αγορά, αλλά που ήταν απολύτως συμβατά με το κλίμα της οικολογικής ευαισθησίας που είχε αρχίσει να αναπτύσσεται στην κοινωνία. Ετσι βγήκε η σειρά «Ρlanet», η οποία αρκετούς μήνες αργότερα πιστοποιήθηκε με το διακριτικό «eco label», δηλαδή ότι πρόκειται για «πράσινο» προϊόν.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ
1922: Ο παππούς των πέντε ιδιοκτητών παντρεύτηκε στη Σμύρνη και βρέθηκε ιδιοκτήτης φαρμακείου 1948: Δημιουργείται η Βιομηχανία Ανιλίνης (Βιανίλ) Χρωματουργία Μοσχάτου 1958: Παρήγαγε το «Ρολ», το πρώτο ελληνικό απορρυπαντικό που αντικαθιστούσε το πράσινο σαπούνι 1962: Η πρώτη χρονιά οργανωμένης βιομηχανικής παραγωγής και εμπορικής δραστηριότητας 1968: Βγάζει το «Αva», το πρώτο υγρό απορρυπαντικό για πλύσιμο πιάτων 1970: Η πρώτη εταιρεία στην Ελλάδα που εισήγαγε απορρυπαντικά με πλήρως βιοδιασπώμενα συστατικά 1980: Τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα, με αύξηση του ανταγωνισμού και μείωση της κερδοφορίας 2005: Αποδέχεται την πρόταση της αμερικανικής Ρrocter & Gamble να της πουλήσει τα εμπορικά της σήματα 2008: Η εταιρεία ξαναμπαίνει στην αγορά με τα «πράσινα απορρυπαντικά»2010: Απέκτησε το 5% της αγοράς στις κατηγορίες των προϊόντων όπου δραστηριοποιείται