Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Αντικείμενο δίκης έγινε το 1933 το περίφημο και αγαπημένο σε παιδιά και μεγάλους «ξυλάκι» των παγωτών. Μία από τις πιο γνωστές ελληνικές εταιρείες παγωτών, η οποία είχε φροντίσει να πάρει και δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας μήνυσε τους άλλους παγωτοποιούς γιατί χρησιμοποιούσαν και εκείνοι το ξυλάκι. Η εταιρεία ζητούσε να απαγορευθεί η χρήση του από κάθε άλλον, ενώ οι αντίδικοι υποστήριζαν πως το δικαίωμα της εταιρείας ήταν αστήρικτο αφού πολλά χρόνια το ξυλάκι χρησιμοποιούσαν οι στραγαλατζήδες στα γνωστά ζαχαρωτά κοκοράκια.
Αυτά συνέβαιναν το καλοκαίρι του 1933 στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών και οι παγωτοποιοί, δηλαδή οι εκπρόσωποι των εταιρειών που έφτιαχναν παγωτά, όπως ο «Χελμός», τα «Βαλκάνια» κ.ά. προσήλθαν οπλισμένοι με ιστορικά στοιχεία. Όπως ήταν ευνόητο η δίκη προκάλεσε το έντονο ενδιαφέρον του κοινού, ενώ τα καλαμπούρια έρρευσαν άφθονα κατά τη διάρκεια της δίκης δροσίζοντας το πολυπληθές ακροατήριο. «Άνθρωποι απελέκητοι έδωκαν δίπλωμα ευρεσιτεχνίας σε πελεκημένο ξύλο» είπε ένας από τους συνηγόρους καταπολεμώντας την ευρεσιτεχνία, ενώ το ενδιαφέρον τράβηξε ένα ξυλάκι με κοκοράκι που παρουσιάστηκε στο δικαστήριο.
Όμοιο και απαράλλακτο με εκείνο της εταιρείας παγωτών. Αποκαλύφθηκε δε πως εφευρέτης ήταν κάποιος μπάρμπα-Θανάσης από το Καρπενήσι, ο οποίος πρώτος είχε χρησιμοποιήσει ξυλάκι για να προσφέρει τα ζαχαρένια κοκοράκια του. Εξάλλου και οι δικαστές παραδέχθηκαν πως τα θυμούνταν. Άλλος δε υποστήριξε πως στην Αμερική ήταν από πολλών ετών γνωστά τα «άις κρήμ» με ξυλάκι. Εξάλλου, προέκυπτε κοινωνικό ζήτημα αφού αν δικαιωνόταν η εταιρεία θα έμεναν άνεργοι περισσότεροι από δύο χιλιάδες επαγγελματίες που πωλούσαν παγωτά. Η κατηγορία ανατράπηκε, οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν, τα κοκοράκια καταναλώθηκαν και το ξυλάκι συνεχίζει ελεύθερα τη διαδρομή του στον κόσμο του παγωτού.