Δεν χαιρόσουνα ιδιαίτερα εκείνα τα χρόνια όταν έπαιρνες προσκλητήριο γάμου.
Θα μου πείς και σήμερα το ίδιο νοιώθεις αλλά οι θρησκευτικοί γάμοι
έχουν μειωθεί λόγω οικονομικών δυσχερειών.
Τα προσκλητήρια τα έφερναν οι συγγενείς του ζευγαριού ενημερωμένοι για τις
ανάγκες τους.
Και απ΄έξω απ΄έξω στους κοντινούς έλεγαν τι τους λείπει....
Μια γκαζιέρα ....ένα ψυγείο πάγου...το τραπέζι που ήταν ένα όπως και το δωμάτιο οι καρέκλες το σιδερένιο κρεβάτι τα έβαζε η οικογένεια της νύφης υπογράφοντας γραμμάτια και πλήρωναν γονείς και αδέρφια.
Ήταν υποχρεωμένοι οι άρρενες να αποκαταστήσουν τις αδερφές τους
κόβοντας το σβέρκο τους.
Γεροντοκόρη...στο ράφι...οποία κατάρα!
Οι καλεσμένοι θα πήγαιναν δώρα όπως βάζα...φοντανιέρες...κορνίζες για φωτογραφίες....ποτήρια....πιατικά....
Και μαζευόντουσαν διπλά και τριπλά και πού να τα αλλάξουν όταν ήταν αγορασμένα από αποθήκες με χαρτιά χωρίς φίρμα.
Δεν πήγαιναν χαμένα τα άφηναν στην άκρη για κάποιους άλλους γάμους.
Υπήρχαν και τα ευτράπελα όταν ξεχνούσαν μέσα την ευχετήρια κάρτα με το όνομα.
πίσω στα παλιά