Στην γειτονιά υπήρχε τότε χρόοονια πρίν ένα γαλατάδικο....
Πουλούσε γάλα χύμα αλλά και σε μπουκάλια...τα μοίραζε και στα σπίτια...
Είχε και μια σειρά πάστες δηλαδή στο μακρόστενο τσίγκινο που έπαιρνε
λίγα κομμάτια.
Τα αγόραζε από ένα εργαστήριο στην Βερανζέρου....
Δεν είχε όμως κατανάλωση και μονίμως ήταν μπαγιάτικες...
Όταν κάποιος είχε πρόβλημα δυσκοιλιότητας του συνέστηναν στο καφενείο γνωστό σημείο συγκέντρωσης...να πάρει
ΛΑΞΕΪΝΗ και αν δεν δεί αποτέλεσμα ...να φάει μια πάστα από το γαλατάδικο...
"...θα πάθεις σούρντηση...στο άψε σβήσε..." (ευκοίλια)....
Γέλια...χαμός...
Έτσι απλά περνούσε η ζωή....δεν γνώριζες πολλά ήσουνα ήσυχος.