Στη φωτογραφία βλέπουμε ένα κρεοπωλείο στο Κολωνάκι το 1927.
Από την ποσότητα των κρεάτων στα τσιγκέλια και κυρίως από το πολυπληθές
προσωπικό που ποζάρει στον φωτογράφο τον αείμνηστο Πουλίδη καταλαβαίνεις
ότι το μαγαζί αυτό έκανε καλό ταμείο.
Μπροστά και τα κοφίνια με τα ζαρζαβατικά που ήταν απαραίτητα.
Αλήθεια τι ακριβώς έκαναν όλοι αυτοί οι υπάλληλοι;
Στην ταμπέλα του μαγαζιού υπάρχει και το πενταψήφιο τηλέφωνο.
Έπαιρνε τηλέφωνο το υπηρετικό προσωπικό των σπιτιών της αριστοκρατικής
αυτής από παλιά γειτονιάς για τις παραγγελίες.
Οι υπάλληλοι τις επήγαιναν και έπαιρναν και το ρεγάλο τους αλλά κυρίως
έκαναν γνωριμίες με τις εσωτερικές εργαζόμενες των σπιτιών.
Η συνέχεια θα ήταν τα ραντεβουδάκια στα ρεπό των κοριτσιών στο Ζάππειο.
Τέτοιο μεγάλο κρεοπωλείο δεν θα έβλεπες στις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας
γιατί οι πελάτες ήταν οσπριοφάγοι και χορτοφάγοι... εξ ανάγκης.
Φρέσκο αρνί για τους ενοίκους της αυλής όπως και μοσχάρι ήταν είδη πολυτελείας.
Ο χασάπης το γνώριζε και είχε γεμίσει ταμπέλες από χασαπόχαρτο το μαγαζί του...."...φρεσκοκατεψυγμένο αρνί Ν.Ζηλανδίας...." ".....φρεσκοκαταψυγμένος κυμάς...."και του έλεγαν να βάλει και λίγο λίπος από φρέσκο...για να μυρίσει.
Ποιά χοληστερίνη;
πίσω στα παλιά