Βλέπουμε στην φωτογραφία οδοκαθαριστές μιας άλλης εποχής στην Πλατεία Συντάγματος.
Δεν μπορείς να προσδιορίσεις την ηλικία τους όταν ο πενηντάρης τότε ήταν πλήρης ημερών.
Από τα ρούχα που φορούν καταλαβαίνεις την οικονομική τους κατάσταση....
Τώρα τι σκουπίδια να μαζεύανε το φανερώνει το σκουπάκι που κρατάει ο ένας.
Ας έρθουμε στο σήμερα ....
Οι σημερινοί οδοκαθαριστές του Κέντρου της Αθήνας είναι ήρωες και αψηφούν τον θάνατο.
Δεν είναι υπερβολή....
Οι χρησιμοποιημένες σύριγγες υπάρχουν στα περισσότερα παρτέρια....
Και βλέπεις αυτούς τους ήρωες να προσπαθούν να τις μαζέψουν με το φαράσι
και την σκούπα....τα σύνεργα παρασκευής της δόσης επίσης όπως και τα ματωμένα χαρτομάνδηλα που συμπληρώνουν την εικόνα του θανάτου.
Νέες κοπέλες εργαζόμενες που σίγουρα έχουν οικογένειες παιδιά
με το μοιραίο λάθος να παραμονεύει στο μάζεμα...στο άδειασμα και στο
κλείσιμο της σακούλας σκουπιδιών που πολλές φορές την αδειάζουν στον κάδο
και την ξαναχρησιμοποιούν για οικονομία στον Δήμο.
Οι χρήστες είναι άρρωστοι και έχουν το ακαταλόγιστο λένε καθισμένοι στα γραφεία τους οι "ειδικοί".
Οι κάδοι ....
Άλλη πληγή αυτή ειδικά οι "προνομιούχοι" που είναι κοντά σε μαγαζιά με φαγητό.
Δώσε και εμένα μπάρμπα....θα δείς μεγαλύτερους να βάζουν μέσα σε αυτούς
μικρότερους για να ψάχνουν....και τρώνε τις μισοφαγωμένες τυρόπιτες κ.λ.π.
Τα πρατήρια ψωμιού αφήνουν τα μπαγιάτικα έξω από τους κάδους.
Δεν ξεχνάω την ηλικιωμένη που έπαιρνε μερικά κουλούρια και τα έβαζε στην τσάντα της και εγώ ο αργόσχολος καθόμουνα και την κοιτούσα ....
"....για τον γέρο μου τα παίρνω κύριε...δεν έχουν τίποτα....τα βρέχω και τα τρώει....δύσκολη η κατάσταση...καταλαβαίνετε...."
Πόσο ντροπή έννοιωσα για την περιέργειά μου και οργή για αυτούς τους εκλεγμένους οπλοφόρους που πληρώνω
στο απέναντι κωλοχανείο που κάποιοι το λένε "Ναό της Δημοκρατίας".
πίσω στα παλιά