Το kalimera-arkadia.gr παρουσιάζει μία νέα, 100% αληθινή ιστορία η οποία μάς θυμίζει όσα απίστευτα έγιναν τον Μάρτιο του 1997 στην περιοχή μας, ύστερα από ένα πρωτοφανές κύμα κακοκαιρίας που σάρωσε την περιοχή μας…
Διαβάστε…
H υπηρεσία μας (3ης Δ.Ε.Σ.Ε. Τρίπολης), ασχολείται κυρίως, με Δημόσια έργα, όπως, διαγραμμίσεις οδών, γενικά σήμανσης οριζόντιάς και κάθετης προστατευτικά κάγκελα, αποχιονισμούς και πολλά άλλα.
Μια ιστορία θα σας πω, που είναι πέρα για πέρα αληθινή, για χιόνια και κρύο, αλλά κυρίως για χιόνια, που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου!
Θα σας γυρίσω 15 χρόνια πίσω.. Ήταν 25 Μαρτίου 1997 και ημέρα Πέμπτη, μια ημέρα χειμωνιάτικη μεν, αλλά δεν έμοιαζε καθόλου μα καθόλου πως θα έριχνε χιόνι με το.. τουλούμι! Ήταν 7.30 το πρωί που επήγαμε στη δουλειά μας, όλα ήταν ήρεμα και καλά, μα όσο περνούσε η ώρα κάτι δεν πήγαινε καλά.. Άρχιζε να συννεφιάζει ραγδαία και ..επικίνδυνα για χιόνι. Οπότε κατά τις 10.00 το πρωί λαμβάνουμε ένα σήμα από την σήραγγα του Αρτεμισίου, όπου είχαμε συνεργασία, ότι ρίχνει χιόνι και πως έπρεπε να πάμε το ταχύτερο δυνατόν γρήγορα.. για να μην κλείσει ο δρόμος!
Εμείς από την μεριά μας ήμασταν πανέτοιμοι. Αποχιονοστικά, αλατιέρες, μηχανήματα, εργατικό προσωπικό, με λίγα λόγια όλοι ήμασταν σε ετοιμότητα! Εγώ από την μεριά μου είχα εντολή να πάρω ένα αυτοκίνητο με δύο εργάτες να κάνω έναν έλεγχο να δω τέλος πάντων αν και εφόσον ρίχνει χιόνι, πολύ ή λίγο, να ειδοποιήσω την υπηρεσία να έρθουν τα μηχανήματα να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.
Ξεκίνησα την πορεία μου για τη σήραγγα, ανεβαίνοντας σιγά-σιγά, πέρασα τα διόδια όπου είχε μια σκοτεινιά, μια μαυρίλα που δεν έδειχνε πως δεν θα ρίξει τόσο πολύ χιόνι! Χιόνιζε μεν εκείνη την ώρα, αλλά δεν είχα φανταστεί την εξέλιξη που θα είχε αργότερα.. Ανεβαίνοντας προς τα πάνω το έριχνε όλο και πιο πυκνό και κατά την εκτίμηση μας, πιστέψαμε ώσπου να πηγαίναμε στην σήραγγα θα είχε τουλάχιστον 50 με 60 πόντους.. Ε.. να σας πω τελικά πως πέσαμε έξω!
Όσο πέρναγε η ώρα έριχνε τόσο πυκνό και δυνατό χιόνι.. πραγματική Θεομηνία!! Ε, δεν προλάβαμε να βγούμε επάνω και αποκλειστήκαμε, φανταστείτε πως μας σκέπασε το χιόνι και μείναμε μέσα στο Jeep. Οι πόρτες δεν άνοιγαν και αναγκαστικά μείναμε μέσα στο Jeep … για πολλές ώρες αν θυμάμαι καλά, 10 έως 15 ώρες.. και τώρα τι κάνουμε; Επικοινωνούμε με τον ασύρματο στην υπηρεσία ότι εδώ που είμαστε γίνεται.. χαμός! ’’Στείλτε ενισχύσεις με μηχανήματα γκρείντερ και ότι άλλο υπάρχει.. Ήδη στην σήραγγα υπήρχαν μηχανήματα τα οποία και αυτά κινητοποιήθηκαν ..αν είναι δυνατόν.. μέσα σε μισή ώρα το χιόνι ήταν 1.50 μέτρο με 2 μέτρα , είχε κουκουλώσει όλα! Τα δε αυτοκίνητα I.X., λεωφορεία, φορτηγά ήταν σε ουρές αποκλεισμένα από το χιόνι και από τις 2 πλευρές.. και προς την είσοδο της σήραγγας από τα διόδια και πάνω και στην έξοδο προς Άργος.. Χαμός..
Συγκεκριμένα θυμάμαι ένα περιστατικό όπου είχε μείνει ένα λεωφορείο ακριβώς πίσω μας με.. παιδάκια και ηλικιωμένους, γι’ αυτό έπρεπε κάτι να κάνουμε, να τους βοηθήσουμε να κατέβουν από το λεωφορείο για να τους πάμε στα δωμάτια της σήραγγας και στα γραφεία που είχε ζέστη και φαγητό! Πώς όμως; Ήταν αδύνατον.. στο αμάξι μας οι πόρτες δεν άνοιγαν ..τα γκρειτέρ αποκλεισμένα.. επίσης και οι αλατιέρες και αυτές off…Ευτυχώς από καύσιμα ήμασταν μια χαρά φουλαρισμένοι και το καλοριφέρ δούλευε στο φουλ! Τώρα από φαγητό, τι γίνεται; Η ώρα περνούσε. Δεν ξέραμε τι θα γίνει.. Είχαμε βέβαια επικοινωνία με τον ασύρματο και μάς ενημέρωναν πως ο στρατός θα έρθει να μας φέρει κονσέρβες, σταφίδες για το κρύο και άλλα πρόχειρα για να μας περάσει η πείνα, μέχρι να δούμε τι θα γίνει.. Το χιόνι, έπεφτε ασταμάτητα και η ώρα, περνούσε.. Οπότε κινήθηκε η κρατική μηχανή άμεσα ..για να δούμε τι θα γίνει; Επιχείρηση Ξενοκράτης!! Τηλέφωνα από εδώ, τηλέφωνα από εκεί..Περιφεριάρχης,Νομάρχης,Δήμαρχος,Πηροσβεστική,Στρατηγοί..όλοι μαζί στην σήραγγα.. Το αποτέλεσμα ήταν να έρθουν ενισχύσεις από το Ναύπλιο το Μηχανικό με ερπυστριοφόρα μηχανήματα να ανοίξουν τον δρόμο.. Δεν ήτανε και εύκολη υπόθεση.. Ο κόσμος ήτανε ταλαιπωρημένος και νηστικός ..Η ώρα περνούσε και άρχιζε να νυχτώσει.. Με μεγάλη προσπάθεια και σιγά-σιγά, βγήκαμε από το Jeep, για να βοηθήσουμε κανέναν ταλαίπωρο ταξιδιώτη. Όσους μπορέσαμε να τους βοηθήσουμε τους επήγαμε, στα δωμάτια της σήραγγας, όπου τους προσφέραμε φαγητό και κουβέρτες για να ζεσταθούν. Μας ευχαρίστησαν.. για την συμπαράσταση και την βοήθεια που τους προσφέραμε και το πρωί της επόμενης μέρας ο δρόμος, είχε μερικώς ανοίξει και πήραν τον δρόμο της επιστροφής…Θα το θυμούνται για πάντα, θα το θυμόμαστε για πάντα και για πολλά χρόνια…
Αναγνωστόπουλος Γεώργιος
Συνταξιούχος υπάλληλος
3ης Δ.Ε.Σ.Ε. Τρίπολη