Aς γυρίσουμε πίσω στα παλιά για να θυμηθούμε οι παλιοί και να γνωρίσουν
οι νεώτεροι .
Είναι στην φωτογραφία ένα από τα σπίτια της Αθήνας που γεννηθήκανε και μεγαλώσανε πολλοί από εμάς.
Πάνω κάτω πόρτες και παράθυρα....
Κάθε δωμάτιο μια πόρτα ένα παράθυρο μια οικογένεια....θα εξαιρέσουμε τον ιδιοκτήτη που αν έμενε εκεί θα είχε κάποιο δωμάτιο παραπάνω.
Βλέπουμε μόνο γυναίκες και μωρά....νέες και ηλικιωμένες....
Οι άντρες είναι στο μεροκάματο και τα μεγαλύτερα παιδιά στο σχολείο ή στο μεροκάματο και αυτά.
Δεν θυμήθηκα ανέργους.....όλοι κάπου δουλεύανε και δεν τους ένοιαζε το είδος της δουλειάς....
δεν υπήρχαν και κουδούνια για να γράψουν με καμάρι ...τραπεζικός-δημόσιος υπάλληλος κ.λ.π.
Μαζί με τα κουδούνια αργότερα ήρθε και το ψώνιο αυτό....
Το μεροκάματο να έβγαινε για να έχουν "πρόσωπο" στον μπακάλη με το τεφτέρι.
Υπήρχαν παιδιά στην κάμαρα έπρεπε να ζήσουν....
Στην φωτογραφία μας πάλι....
Ρούχα απλωμένα.....δύο πρόχειρες κατασκευές.....η μία είναι η κοινόχρηστη τουαλέτα με τα κομμάτια εφημερίδας (χαρτί υγείας) στην σαρανταπεντάρα πρόκα δίπλα στην αλά Τούρκα λεκάνη και ο τενεκές
με τις τρύπες και την μουτζούρα για τα χρησιμοποιημένα κώλ-πέϊπερς.
Γιατί μουτζούρα και τρύπες ο τενεκές;
Έκαιγαν σε αυτόν τα χαρτιά σεβόμενοι τον σκουπιδιάρη με το ανοιχτό σκουπιδιάρικο που άδειαζε τα σκουπίδια και τα πάταγε για να χωρέσει περισσότερα.
Η άλλη πρόχειρη κατασκευή ήταν το πλυσταριό αλλά και η κοινόχρηστη αποθήκη.
Προσεχτικά θα δούμε και κανα δυό κλουβάκια....
Ο καρδερίνης όπως τον έλεγαν ήταν καλή συντροφιά και γούρι....
Εύκολα τον έπιαναν στις αλάνες με καπατσέ...
Λίγο καναβουράκι έτρωγε ο φουκαράς αλλά ήταν και το άλλοθι του "μερακλή" για την γλάστρα του την καναβουριά κάτω από το κλουβάκι.
Τσακωμοί στην αυλή γινόντουσαν αλλά το ίδιο βράδυ ξεχνιόντουσαν.
Η λύπη του ενός ήταν λύπη του άλλου....όπως και η χαρά....
Όταν ερχότανε η ημέρα να αλλάξεις γειτονιά την θυμόσουνα αυτή την αυλή
για πολλά χρόνια.
Και για ένα περίεργο λόγο σπάνια θα ξαναέβλεπες κάποιον από αυτή.
πίσω στα παλιά