Μεγάλη Εβδομάδα τότε και οι νοικοκυρές σε θέση μάχης.
Εντολές στα παιδιά γραπτές και μαζί με το τεφτέρι και το διχτάκι κατευθείαν
στον μπακάλη.
"Και προσοχή το βούτυρο να είναι από το καλό...." έγραφε στο κάτω μέρος
και ο μπακάλης έπαιρνε το βάζο που του έδινε ο πελάτης το ζύγιζε
για το απόβαρο και έβαζε το βούτυρο....
Την καλύτερη συνταγή στην γειτονιά την είχε μια γιαγιά Μικρασιάτισα.
Έκανε ένα πέρασμα από τις κουζίνες και έδινε συμβουλές βάζοντας
το δάχτυλο στο υλικό.
Η πήλινη λεκάνη στις δόξες της με τα ζυμώματα.....
Το μέγεθος στα κουλουράκια ήταν κάμποσο έως μεγάλο για τις οικογένειες
με περισσότερα παιδιά....πού να τα προλάβεις διαφορετικά .
Η μάχη της λαμαρίνας στον φούρνο άρχιζε....έπρεπε να πάρουν όλες
και πόσες να είχε ο φούρνος της γειτονιάς.
Ο φούρναρης σωστός ηγεμόνας να δίνει εντολές και να βάζει προτεραιότητα
στις πελάτισες.
Όταν γύριζαν τα κουλουράκια από τον φούρνο τα έβαζαν σε παλιά μαξιλαροθήκη
που είχε μετατραπεί σε σακούλι που έδενε από επάνω.
Με τον τρόπο αυτόν τα διατηρούσαν αλλά κυρίως τα...προστάτευαν από
τις επιθέσεις των μικρών....πού να περιμένουν μέχρι να πεί ο παπάς
το Χριστός Ανέστη....δεν χόρτεναν μόνο με την μυρουδιά.
Το τσουρέκι είχε περισσότερη δουλειά και περισσότερα έξοδα γι αυτό
και η ποσότητα ήταν...περιορισμένη.
πίσω στα παλιά