Το βεσπάκι, το κορίτσι μου κι εγώ
ένα τρίο, μια παρέα αγαπημένη,
επερνούσαμε ζωή ευτυχισμένη
τη χαρά έχοντας πάντα οδηγό.
Το βεσπάκι, το κορίτσι μου κι εγώ.
Έτσι αχώριστοι κι οι τρεις μας ρε παιδιά
επεράσαμε ένα φίνο καλοκαίρι
πριν το χωρισμό ο χειμώνας να μας φέρει
εγλεντήσαμε τρελά το ομολογώ.
Το βεσπάκι, το κορίτσι μου κι εγώ.
Με το πρώτο του χειμώνα το βοριά
το βεσπάκι μου χαλάει το καημένο
το κορίτσι μ` απαρνιέται θυμωμένο
μες στο κρύο και στη λύπη να ριγώ
κι απ` το τρίο, μόνος έμεινα εγώ.
Μα το θάρρος μου δε χάνω στη ζωή
το βεσπάκι μου θα το επισκευάσω
και κορίτσι άλλο πιο όμορφο θα πιάσω
να γλεντάμε όπως πάντα εξηγώ.
Το βεσπάκι, το κορίτσι μου κι εγώ.
Φώτης Πολυμέρης