Οι μουσικές εκδηλώσεις εκείνη την εποχή διεξάγονταν κατά κύριο λόγο στα θέατρα. Εκεί συγκεντρώνονταν το κοινό και παρακολουθούσε τις συναυλίες του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκη, του Ξαρχάκου. Εκεί οι Αθηναίοι μπορούσαν να δουν επίσης και κάποιους από τους σταρ του λαϊκού πενταγράμμου, όμως άλλα ήταν τα μέρη στα οποία η διασκέδαση «χτυπούσε κόκκινο».
Εκείνα τα μέρη μάζευαν από την αριστοκρατία της πόλης και τις διεθνείς προσωπικότητες, μέχρι τον απλό μεροκαματιάρη λαό. Σε εκείνα τα μέρη μεγαλούργησαν οι θρυλικότεροι τραγουδιστές και οι μεγάλοι δεξιοτέχνες του μπουζουκιού, αφήνοντας μία θρυλική φήμη και στα ίδια μαγαζιά, γεννώντας παράλληλα μία νέα εποχή στη νυχτερινή διασκέδαση.
Το σύνηθες μέχρι τότε ήταν η παρουσία ζωντανής μουσικής σε ταβέρνες (ή κοσμικές ταβέρνες όπως μετονομάστηκαν στη συνέχεια) και στην περίοδο του ρεμπέτικου στους λεγόμενους «τεκέδες». Γι΄ αυτό το λόγο πολλά κέντρα αυτών των δεκαετιών είχαν ξεκινήσει τη λειτουργία τους ως ταβέρνες.
Ποια ήταν όμως τα πιο φημισμένα κέντρα διασκέδασης στις δεκαετίες του ΄50 – ΄60; Ας τα γνωρίσουμε, μαζί με κάποιες φανταχτερές ιστορίες βέβαια που τα συνοδεύουν…
Η Τριάνα του Χειλά
Η Τριάνα βρισκόταν στο νούμερο 170 επί της Λεωφόρου Συγγρού. Ξεκίνησε τη λειτουργία της ως ταβέρνα περί το 1948 και ιδιοκτήτης της ήταν ο Βασίλης Χειλάς. Ο Χειλάς εκείνα τα χρόνια είχε επιστρέψει στην Ελλάδα από την Αμερική και οι φήμες της εποχής έλεγαν ότι κατά το παρελθόν του στην άλλη όχθη του Ατλαντικού αποτελούσε συνεργάτη του διαβόητου γκάνγκστερ Αλ Καπόνε. Αλήθεια ή μη, το μαγαζί έγινε ξακουστό ως «Η Τριάνα του Χειλά».
Από το πάλκο του πέρασε όλη η ελίτ του ελληνικού πενταγράμμου. Εδώ ήταν και το μέρος όπου μεγαλούργησε ο Γιάννης Παπαϊωάννου. Άλλη μία φήμη συνοδεύει το μαγαζί, όσον αφορά την περίοδο που εμφανιζόταν εκεί ο εν λόγω συνθέτης αυτή τη φορά.
Ένα βράδυ καθώς ο Βασιλιάς Παύλος ανέβαινε με την πομπή του τη Συγγρού και βλέποντας έξω από την Τριάνα τον κόσμο να περιμένει να μπει, έδωσε την εντολή στον οδηγό του να σταματήσουν την πορεία τους. Ο Παύλος κατεβαίνει από το αμάξι και μπαίνει μόνος στο μαγαζί. Αφού είδε και άκουσε το λόγο για τον οποίο γινόταν ο χαλασμός, τον Παπαϊωάννου, έφυγε συνεχίζοντας το δρόμο του, χωρίς να αντιληφθεί κανείς την παρουσία του…
Στην «Τριάνα» ξεκίνησε την καριέρα της και η Βίκυ Μοσχολιού, με την πρώτη της οντισιόν εκεί να μην έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, όμως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης που βρισκόταν εκεί επέμεινε γι΄ αυτήν. Ένα νέο αστέρι του λαϊκού τραγουδιού μόλις είχε «γεννηθεί».
Από τη σκηνή της πέρασαν όλοι. Τσιτσάνης, Καζαντζίδης, Σεβάς Χανούμ, Μπέλλου, Χιώτης, Λίντα, Μπιθικώτσης, Μαρινέλλα και πολλοί άλλοι. Λειτούργησε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ΄60.
Το Χάραμα
«Πριν το χάραμα μονάχος…» έλεγε το ομώνυμο τραγούδι του Γιάννη Παπαϊωάννου, από αυτό πήρε και την ονομασία του το κέντρο που βρισκόταν, και βρίσκεται, εντός του Άλσους του Σκοπευτηρίου στην Καισαριανή.
Ξεκίνησε τη λειτουργία του με το παρόν όνομα γύρω στο 1964 και εκεί ήταν που επαναλήφθηκε η επιτυχημένη συνεργασία Βασίλη Τσιτσάνη και Γιάννη Παπαϊωάννου, που είχε γίνει μερικά χρόνια πριν, το 1956, στο «Φαληρικόν» στις Τζιτζιφιές.
Το σχήμα αυτό συζητήθηκε έντονα στην πόλη και κάθε βράδυ το κοινό έδινε δυναμικό παρόν, ειδικά η φοιτητιώσα νεολαία. Ο Παπαϊωάννου ακόμη και πάνω στο πάλκο δε ξεχνούσε το χιούμορ του, ο Τσιτσάνης πάντα πιο σοβαρός, αλλά και οι δύο ξεσήκωναν το μαγαζί με τις επιτυχίες τους. Το 1972 ο Παπαϊωάννου χάνει τη ζωή του σε ένα τροχαίο δυστύχημα και έτσι έληξε άδοξα η συνεργασία με τον κουμπάρο του που εν τω μεταξύ συνεχιζόταν σε άλλα κέντρα. Ο Τσιτσάνης επιστρέφει στο Χάραμα και συμπράττει με τη Σωτηρία Μπέλλου, μία συνεργασία που κράτησε κάτι παραπάνω από 10 χρόνια.
Το Χάραμα συνεχίζει έως σήμερα απρόσκοπτα τη λειτουργία του, εκεί στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, ελάχιστα όμως θυμίζουν τις περασμένες δόξες του.
Φαντασία
Ξεκινώντας, να τονίσουμε ότι η Φαντασία εκείνων των χρόνων δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή «Fantasia» (το πρώην «Show Center») στο Ελληνικό. Η Φαντασία του 1950 και έπειτα βρισκόταν στη Λεωφόρο Ποσειδώνος στις αρχές του Αγίου Κοσμά, από την κάτω μεριά της παραλιακής, δίπλα στη θάλασσα δηλαδή.
Οι αδελφοί του τραγουδιστή Μιχάλη Μενιδιάτη, μαζί με τον ίδιο, ήταν εκείνοι που άνοιξαν τη Φαντασία. Η φήμη του Μενιδιάτη όταν ξεκίνησε την καριέρα του εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα και κάπως έτσι η οικογένεια Καλογράνη, όπως ήταν το πραγματικό της επώνυμο, αποφάσισε να ανοίξει το δικό της κέντρο.
Εκεί ήταν και το μέρος όπου σπάστηκαν τα πρώτα πιάτα, μία ενέργεια που έμελλε να γίνει σύμβολο και συνώνυμο της νυχτερινής διασκέδασης. Με τα πιάτα τότε να είναι 100% αληθινά. Πολύ αργότερα, για την ασφάλεια όλων, αντικαταστάθηκαν με τα γνωστά γύψινα «μπουζοκόπιατα».
Στη Φαντασία η εκλεκτή πελατεία ήταν μεγάλη. Αξιοσημείωτη ήταν φυσικά και η επίσκεψη του Στρατάρχη Τίτο, του πρώτου προέδρου της Γιουγκοσλαβίας, μαζί με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή κατά το 1974. Λοιποί θαμώνες του ήταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ο Τέλυ Σαβάλας και πολλοί άλλοι.
Το κέντρο λειτούργησε μέχρι το 1997. Την άνοιξη του 2010, ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας Γεώργιος Παπανδρέου ξύπνησε ένα πρωί με το όνειρο μίας «ελεύθερης» παραλιακής χωρίς νυχτερινά κέντρα που εμποδίζουν την πρόσβαση στις παραλίες. Το πρώτο του και μοναδικό θύμα ήταν η «Φαντασία».
Εκείνο το πρωινό σε ένα πανηγυρικό κλίμα ανάμεσα σε Υπουργούς, κάμερες και δημοσιογράφους έπεσαν τα εδώ και μία δεκαετία εγκαταλελειμμένα ερείπια της Φαντασίας. Τρία χρόνια μετά το μόνο που υπάρχει είναι ένα επίσης εγκαταλελειμμένο χωμάτινο οικόπεδο στο οποίο κανείς δεν έχει πρόσβαση…
«Τα Δειλινά»
Ένα όνομα, μία ιστορία. Το συγκεκριμένο κοσμικό κέντρο ονοματοδοτήθηκε από το ομώνυμο τραγούδι της Βίκυς Μοσχολιού σε μουσική του Γιώργου Ζαμπέτα, ένα κομμάτι σταθμός για το ελληνικό πεντάγραμμο και για την καριέρα της τραγουδίστριας.
Τα πρώτα «Δειλινά» βρίσκονταν στα Πατήσια, κοντά στην Πλατεία Κολιάτσου, επί των οδών Κέας & Ταϋγέτου. Το χειμώνα του 1966, η Μοσχολιού μετά από 2,5 χρόνια εμφανίσεων στο πλευρό του Ζαμπέτα αποφασίζει να ακολουθήσει τη δική της ξεχωριστή πορεία. Αποχωρεί από τα «Ξημερώματα» στα οποία εμφανίζονταν τότε μαζί (σ.σ. ακόμη ένα μαγαζί που πήρε το όνομά του από τραγούδι των εν λόγω δύο ατόμων) και στις 5 Νοεμβρίου του ίδιου έτους ξεκινά στα «Δειλινά» έχοντας μαζί της το μεγάλο σταρ του ελληνικού κινηματογράφου Νίκο Ξανθόπουλο.
«Και τα δειλινά, μια φωνή μου ψιθυρίζει, μυστικά, δε θα γυρίσεις πια…»
http://www.youtube.com/watch?v=zWNV91jcuNA
Στις αρχές του ΄70 τα Δειλινά είχαν μετακομίσει στη Γλυφάδα, όπου γνώρισαν νέες μεγάλες δόξες με το Στράτο Διονυσίου (ειδικά το ΄80) και σήμερα βρίσκονται στην Ιερά Οδό. Τα πρώτα χρόνια τα δύο κέντρα λειτουργούσαν παράλληλα με το πρώτο να μετονομάζεται σε «Παλιά Δειλινά» και το δεύτερο σε «Νέα». Πλέον λειτουργεί μόνο το μαγαζί της Ιεράς Οδού.
http://www.hit-channel.com
